Η Εκκλησία δεν προσφέρει στον κόσμο ένα σύστημα
ηθικών κανόνων, αλλά μια αγιασμένη κοινωνία, μια ζύμη που θα ζυμώσει τη
δημιουργία όχι με την επιβολή την ηθικών προσταγών της, αλλά και με την
αγιασμένη της παρουσία. Ο λόγος του χριστιανισμού δεν είναι φωνή, αλλά ζωντανή
παρουσία. Μια παρουσία που εδραιώνεται κατεξοχήν στη θεία Λειτουργία. (Μητροπ.
Ιωάννης Ζηζιούλας).
Τι
γίνεται όμως στη θεία Λειτουργία;
Όταν
κάνουμε τη θεία Λειτουργία, κάνουμε μια δεξίωση, ένα δείπνο. Καλούμε ως
συνδαιτυμόνες τους Αγίους της Εκκλησίας μας, καλούμε τον πατέρα μας τον
κεκοιμημένον, τον προπάππου μας, τα
αγαπητά μας πρόσωπα που έφυγαν, καλούμε τους αγγέλους. Και έρχεται ο ίδιος ο
Χριστός και μας παραθέτει το Σώμα του και το Αίμα Του. Στο πρόσωπο και τα ρούχα
του ιερέα εμφανίζεται ο Χριστός. Και ως δώρα προσφέρουμε άρτο και οίνο. Προσφέρουμε τον εαυτό μας,
προσφέρουμε τις δυσκολίες μας, τους πόνους μας, τους κόσμου μας, τα παιδιά μας.
Εκκλησία
είναι όλοι οι άνθρωποι, χωρίς μυθικούς
σχιζοφρενικούς “κανόνες” και ο ιερέας μεσολαβεί στην κάθοδο του ουρανού
στη γη, γεμίζοντας τη γη με φως, χάρη και χαρά, και κάνει τη Λειτουργία μια
γιορτή, μια πανήγυρη, από την όποια οι πιστοί επιστρέφουν τον κόσμο χαρούμενοι
και χαρισματούχοι. (Αρχιμ. Αιμιλιανός).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου