Λες πως σκέφτεσαι το τι θα πει
ο κόσμος.
Ποιος κόσμος;
Τι ξέρει ο κόσμος για όσα περνάς; Τι ξέρει για τον σταυρό
σου, για τον δικό σου σταυρό, γι αυτόν που καθημερινά κουβαλάς.
Μην αφήνεις αυτή τη σκέψη να σε κρατήσει πίσω. Μην της
επιτρέπεις να σε εγκλωβίζει. Είναι από μόνο του αρκετό το φορτίο που σηκώνεις.
Που είναι ο κόσμος, αυτός που φοβάσαι τι θα πει, όταν
χίλιες στροφές παίρνει από τον πόνο το μυαλό σου; Που είναι ο κόσμος, όταν τα
βράδια μόνος δακρύζεις στα σκοτεινά, έτσι, χωρίς κανένας να σε βλέπει; Που είναι ο κόσμος, όταν σφίγγεις από ανάγκη τα λουριά; Που είναι ο
κόσμος για να δει πως τη βγάζεις μέρα -μέρα; Που είναι ο κόσμος, όταν μόνο τη
μοναξιά φορές -φορές έχεις για παρέα;
Μια ώρα από τη ζωή σου. Ποιος πιστεύεις από αυτόν τον κόσμο
θα τολμούσε να ζήσει τη ζωή σου, να μπει στη θέση σου, έστω και και για μία
ώρα;
Ο κόσμος θα μιλήσει. Να είσαι σίγουρος γι’ αυτό.... Πολλές
φορές άλλωστε, μην το ξεχνάς, για κάποιους άλλους, εγώ και εσύ είμαστε αυτός ο
κόσμος
Εσύ όμως κοίταξε να μη δώσεις
σημασία. Να μην εγκλωβιστείς....
Αν η συνείδηση σου σου λέει πως κάνεις το σωστό, τα λόγια του κόσμου μην τα υπολογίζεις.
Ελευθέριος Ελευθεριάδης, Ψυχολογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου