Είναι ό, τι χρειάζεται, κάποια στιγμή -αυτό
μπορείς να το κάνεις συνεχώς, αλλά κυρίως σε έναν σταθμό της ζωής σου- να
συνειδητοποιήσεις την πλήρη αποτυχία σου, αλλά με ευγνωμοσύνη: “Θεέ μου, καλά
που δεν έγιναν τα πράγματα όπως εγώ το ήθελα, όπως τα περίμενα. Κυριολεκτικά
μαρτύρησα, καταπληγώθηκα, κουράστηκα για να πετύχω αυτό που ήθελα, και δεν
έγινε. Και καλά που δεν έγινε”. Έτσι, χωρίς μαράζι μέσα σου, χωρίς απογοήτευση
να το πεις. Εδώ είναι το λεπτό σημείο.
Οι περισσότερες ψυχές θέλουν βέβαια να γίνει μια αλλαγή μέσα τους, θέλουν να βρουν την αλήθεια και να κάνουν μια νέα αρχή στη ζωή του, αλλά προσπαθούν να προσπεράσουν αυτό το κρίσιμο σημείο. Όμως δεν γίνεται αλλιώς. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πλήρως ότι δεν ήσουν στα καλά σου εν σχέσει με την όλη κοινωνία σου με τον Θεό, και φέρεις ευθύνη γι’ αυτό. Δεν σε άφησε τυχαία ο Θεός να σπάσεις τα μούτρα σου.
Ο
πνευματικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου