Τα παιδιά αποκτούν τις αρετές συν τω χρόνω, όχι απ’ την μια μέρα στην άλλη

 

Το να σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα σημαίνει, επίσης, ότι  χρειάζεται να δώσουμε στα παιδιά μας το χρονικό περιθώριο προκειμένου να αποκτήσουν αυτές τις δεξιότητες και αρετές με το να μένουμε προσηλωμένοι στους μακροπρόθεσμους στόχους  μας καθώς δημιουργούμε το καλύτερο περιβάλλον για τη μάθηση και την ανάπτυξή τους. Το έργο της γονεϊκότητας είναι μια μακροπρόθεσμη δέσμευση, όχι μια βραχυπρόθεσμη λύση.

          Κάποτε, μια μητέρα ήρθε να με βρει επειδή το παιδί της, ηλικίας δύο ετών δάγκωνε τα άλλα παιδιά. Και κάποια απ’ τις δικές  μου κόρες είχε το ίδιο θέμα όταν ήταν δύο ετών. Εάν έχετε παιδί με τέτοιο θέμα, να ξέρετε πως είναι περισσότερο σύνηθες  από όσο νομίζετε. Ο γιος της δάγκωνε όταν ήταν θυμωμένος, ενθουσιασμένος, ή σε φάση μεγάλης αισθηματικής διέγερσης. Συζητήσαμε ένα πλάνο για να τον απομακρύνουμε από κάποιες καταστάσεις, στρέφοντας το ενδιαφέρον του αλλού, και θεσπίζοντας σταθερά αλλά ήπια όρια όσον αφορά στη συμπεριφορά του.

          Δύο βδομάδες αργότερα, μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι το σχέδιο μας δεν απέδιδε. Το παιδί εξακολουθούσε  να δαγκώνει. Της είπα πως απλώς και μόνο επειδή ο γιος της δεν είχε μάθει να ελέγχει τις αντιδράσεις του μέσα σε δύο εβδομάδες, δεν σήμαινε ότι το σχέδιο είχε αποτύχει. Της θύμισα πως ο γιος της μάθαινε κάτι πιο σημαντικό από το να μη δαγκώνει απλώς: μάθαινε πως να ελέγχει τον εαυτό του σε στιγμές  θυμού ή μεγάλης συναισθηματικής έντασης και χρειαζόταν χρόνο για να μάθει αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχει στρατηγική για να σταματήσεις ένα παιδί να ενεργεί διαφορετικά οπότε βρισκόταν σε στιγμή μεγάλης συναισθηματικής διέγερσης ή οργής. Τη διαβεβαίωσα ότι ο γιος της θα μάθαινε να αντιδρά με άλλου τρόπους από το να δαγκώνει. Όπως συνέβη με την κόρη μου.

          Το έργο της γονεϊκότητας απαιτεί υπομονή-όχι την υπομονή που απλώς ανέχεται την άπρεπη συμπεριφορά, αλλά εκείνη την υπομονή που παρεμβαίνει αποτελεσματικά και επαναλαμβανόμενα, όσο το παιδί μας κάνει την προσπάθειά του. Αυτό δίνει στα παιδιά μας τη δυνατότητα να αγωνιστούν ώστε να ωριμάσουν, να μάθουν, να αγαπήσουν, και να αποκτήσουν τις άξιες και αρετές που θα χρειασθούν στην ενήλικη ζωή τους. Υπομονή σημαίνει ότι ανταποκρινόμαστε με συνέπεια και με την ενδεδειγμένο τρόπο κάθε φορά που τα παιδιά προσπαθούν, διότι κατά νου μας έχουμε τους μακροπρόθεσμους στόχους  που έχουμε θέσει.

          Φίλιππος Μαμαλάκης, καθηγητής Ποιμαντική φροντίδας