Βαδίζοντας στον θάνατο

 

Και προσπαθείς για το καλύτερο και δίνεις, δίνεις όλο σου το είναι, και στο τέλος καλείσαι να απολογηθείς μπροστά σε ανθρώπους που, είτε από βλακεία, είτε από σκληρότητα και εγωισμό, σε καταδικάζουν.

          Και ενώ τους εξηγείς, απάντηση καμία δεν τους καλύπτει και ακάνθινο σου περνάν στεφάνι και σε χλευάζουν και σε χτυπούν.

          Και αποφασίζεις να σιωπήσεις, αυτό όμως περισσότερο τους εξοργίζει και σου φορτώνουν την ευθύνη στις πλάτες και σε σταυρώνουν σαν κοινό εγκληματία.

          Και από τον σταυρό επάνω εσύ τους συγχωρείς, γιατί τους αγαπάς και γιατί δεν έχουν επίγνωση για το τι οι ίδιοι κάνουν.

          Και αυτό όμως ακόμα τους πειράζει και α ηρεμήσουν δεν μπορούν και σε τρυπάν για να δουν αν όντως έχεις πεθάνει....

          Άνθρωπε.....

          Θα σε δικάσουν, δεν θα σε ακούσουν, θα σε συκοφαντήσουν, θα σε χλευάσουν και θα σε σταυρώσουν και πάλι δεν θα ησυχάσουν....

          Στο χέρι σου είναι, Άνθρωπε, να αποφασίσεις το πόσο θ αντέξεις...Και ναι, αν το φτάσεις μέχρι τέλους, είναι πολύ πιθανός ο θάνατος....

          Και πριν βιαστείς να αντιδράσεις, σκέψου ότι αυτοί οι άλλοι άνθρωποι, οι “Ευλογημένος ο Ερχόμενος”. Πριν βιαστείς να αντιδράσεις, σκέψου ότι και Φαρισαίοι, οι δικαστές, οι σταυρωτές σου, μπορεί να είναι και άτομα δικά σου, οι γονείς σου, οι φίλοι σου, τα παιδιά σου, οι άνθρωποι που μέχρι χθες φώναζαν εσύ, Άνθρωπε, έχεις υπάρξει ή πρόκειται να υπάρξεις δικαστής και Φαρισαίος και σταυρωτής σε κάποιους άλλους.

          Στο χέρι σου είναι να αποφασίσεις....

          Αλλά μην ξεχάσεις το εξής, Άνθρωπε....

          Τα Πάθη δεν ολοκληρώνονται  Μεγάλη Πέμπτη βράδυ.

          ΤΑ Πάθη ολοκληρώνονται ξημερώνοντας Κυριακή.

          Αναστήτω ο Θεός....

          Ελευθέριος Ελευθεριάδης, Ψυχολόγος, “Πριν νυχτώσει”