Ο ιερεας και η θεια κοινωνια στον ανημπορο ετοιμοθανατο

 

Σήμερα κάποιος τηλεφώνησε στον ναό και ζήτησε ένα ιερέα να πάει στο σπίτι ενός ετοιμοθάνατου, να τον κοινωνήσει. Πήρα τα άγια δώρα και πήγα στην διεύθυνση πού μου είπανε. Στην πόρτα του σπιτιού με περίμενε μια γυναίκα, περίπου 60 χρονών.

Χαιρέτισε και ευγενικά και με προσκάλεσε μέσα. Μου είπε εν συντομία για την ζωή του ετοιμοθάνατου συζύγου της. Ούτε αυτός, αλλά ούτε και εκείνη δεν είχαν εξομολογηθεί ποτέ τούς, ούτε κοινωνήσει…

Τώρα όμως ο σύζυγός της ήταν σε κώμα εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα. Τρεφόταν από την μύτη με τον σωλήνα ,διότι δεν μπορούσε να καταπιεί χρόνια τώρα…έστω μία σταγόνα νερού να πέσει στο στόμα, έμενε στο λαιμό αρκετή ώρα, καθιστώντας δύσκολη την αναπνοή του.

Η γειτόνισσα πού βοηθάει στην φροντίδα του άντρα της, την συμβούλεψε να φωνάξει τον παπά να τον κοινωνήσει. Είπα της γυναίκας του ότι δεν μπορώ να τον κοινωνήσω στην κατάσταση που βρίσκεται.

Τότε μου πρότεινε να του δώσω την θεία κοινωνία μέσω του σωλήνα , πράγμα το οποίο φυσικά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να γίνει. Στα μάτια της διάβασα απογοήτευση και απόγνωση, τα έχασε για λίγο… 

Μάλλον ακόμη δεν είχε κατανόηση την ουσία του ιερού Μυστηρίου.

Και ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι είχαν χάσει κάτι πολύ σημαντικό στην ζωή τους και τώρα, αυτό το πολύ σημαντικό δεν μπορεί να το έχει ο άντρας της.

– Το όνομά του; ρώτησα – Ανατόλιος Έσκυψα στο κρεβάτι, σχεδόν κόλλησα στο αυτί του.

-Ανατόλιε! – του φώναξα δυνατά…

Αυτός άνοιξε τα μάτια του..

Η γυναίκα του όμως έγινε άσπρη σαν το πανί και στηρίχτηκε στον τοίχο…

– Έχει να ανοίξει τα μάτια του εδώ και πάρα πολύ καιρό – ψιθύρισε με τα βίας κοιτάζοντας τον άντρα της τρομαγμένη, σαν να είχε γίνει κάτι τρομερό.

Έσκυψα ξανά προς τον άρρωστο και ρώτησα ξανά δυνατά:

Ανατολιε, είσαι έτοιμος να λάβεις το Άγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού;

Εκείνος με σαφήνεια έκλεισε τα μάτια του σιγά-σιγά εννοώντας ΝΑΙ!

Η οικοδέσποινα έτρεξε για ζεστό νερό…και εγω άρχισα να διαβάζω την προσευχή προ της θείας Κοινωνίας για τους ασθενείς.

Μία πλήρης εξομολόγηση δεν είναι απαραίτητη σε τέτοιες περιπτώσεις φυσικά, απλά του είπα να θυμηθεί όλες του τις αμαρτίες και ναι να μετανοήσει με όλη του την ψυχή.

Στην ερώτηση μου:

-Μετανοήσατε για τις αμαρτίες σας Ανατόλιε; αυτός ξανά έκλεισε τα μάτια του: εννοώντας: – ΝΑΙ…

-Μπορείτε να καταπιείτε τα Αγία Δώρα; – ΝΑΙ…

Εγώ πήρα το άγιο ποτήριο με την Θειά Κοινωνία και προσεκτικά του έβαλα στο στόμα.

Πήρε μια γουλιά…δεύτερη…

Η γυναίκα κολλημένη στον τοίχο, έκλαιγε με λυγμούς και δεν πιστεύε στα μάτια της.

Συνεχάρηκα τον ασθενή για την θεία κοινωνία και ετοιμάστηκα να φύγω, συζητώντας με την οικοδέσποινα, λέγοντας της ότι έχει ακόμα πολύ χρόνο να μετανοήσει και να εκκλησιαστεί…

Εγώ βιαζόμουν να μείνω μόνος για να προσευχήθω και ευχαριστήσω τον θεό, για το απίστευτο θαύμα και σχέδιο του, για την σωτηρία των ψυχών μας