ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ Μου έδειξες έναν άνθρωπο

 

Σου παραπονέθηκα συχνά, Θεέ μου. Σου μίλησα για το ότι οι αληθινοί άνθρωποι λιγόστεψαν στις μέρες μας.

Διαμαρτυρήθηκα γιατί η αμαρτία καλπάζει στους ασφαλτοστρωμένους δρόμους μας κάτω από τις φωτεινές επιγραφές.

Ξαναείπα σχεδόν απελπισμένος τα λόγια του προφήτου Σου: «Πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ έστι ποιών χρηστότητα ουκ έστιν έως ενός».

Περίμενα την απάντησή Σου, Κύριε.

Το ξέρεις ότι πιεζόμουν πολύ από απαισιόδοξα αισθήματα.

Σήμερα όμως μου μίλησες.

Μου έδειξες έναν άνθρωπο, Ανάσανα. Ανακουφίστηκε η ψυχή  μου.

Ήταν δικός Σου. Ποτισμένος με καλοσύνη και αλήθεια. Ένας άνθρωπος ευθύς, κρυστάλλινος, χαριτωμένος. Ένας πομπός ζωής.

 Δεν μου είπε ούτε μια φορά τη λέξη Θεός στη συζήτησή μας. ‘Όμως για μένα είναι αναμφισβήτητα, ότι ήταν εκλεκτός Σου, πολίτης του Κράτους σου.

Πόσο καλό μου’ κανε ότι τον έστειλες σήμερα στο δρόμο  μου. Σ’ ευχαριστώ. Μου ήταν εντελώς απαραίτητο.

Ένα   αντίδοτο ισχυρό για το  δηλητήριο της απογοήτευσης που με ποτίζει, όταν συλλογίζομαι την κοινωνία μας.

Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτόν τον άνθρωπο.

Σε μεγαλύνω, Κύριε, γιατί από τη λάσπη της διαφθοράς μας μπορείς να πλάθεις αληθινούς χριστιανούς και γνήσιους ανθρώπους. ‘Όταν τους βλέπουμε, αντλούμε νέο θάρρος. Είναι κήρυκες της ύπαρξής Σου, της αγάπης Σου.

Είναι ό, τι ωραιότερο υπάρχει τη στιγμή αυτή στη γη μας.

Πύκνωσέ τους. Πολλαπλασίασέ τους.

Σήμερα, τώρα, τους έχουμε απόλυτη, επείγουσα ανάγκη, Κύριε.

  ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Αρχιεπισκόπου πρώην Αμερικής