ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Γιατί αρέσει στους νέους το κακό;

 

Στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο είναι της μόδας οι αστυνομικής σειρές, ιδίως αυτές που παρουσιάζουν εγκλήματα. Νέοι και μεγαλύτεροι παρακολουθούν τον θρίαμβο του κακού και την αποδόμηση την καλοσύνης και της αγάπης. Παρουσιάζονται ευφυείς άνθρωποι οι οποίοι, για να εκδικηθούν για τα ταραγμένα παιδικά τους χρόνια, για την κοινωνία που δεν τους έδωσε ευκαιρίες, για την αδυναμία του χαρακτήρα τους να ανοιχτεί και να αγαπήσει, αξιοποιούν την εξυπνάδα και την δημιουργικότητά τους εγκληματώντας. Από την άλλη, προβάλλονται τύποι ικανών αστυνομικών, οι οποίοι προσπαθούν με σχέδιο, ανάλογη ευφυΐα και αυταπάρνηση να εξιχνιάσουν τα εγκλήματα και να δείξουν ότι το κακό δεν μπορεί να θριαμβεύσει.

     Γιατί ελκύει το κακό; Γιατί αρέσει η θέασή του;

     Δεν είναι  μόνο η ανάγκη για ακραίες εμπειρίες που χαρακτηρίζει την ζωή του δυτικού κόσμου, σημάδι της ανίας και του ανικανοποίητου των ανθρώπων που κλείνονται σε γυάλινους κόσμους. Είναι και το ότι ως κοινωνία έχουμε απογοητευθεί από τις ανισότητες και την ανυπαρξία δικαιοσύνης. Από την αδιαφορία της κοινωνίας για όσους δεν αγαπήθηκαν στην παιδική τους ηλικία. Από την ανικανότητα των γονέων να είναι γεννήτορες, παιδαγωγοί και συμπαραστάτες των παιδιών τους, που έχουν ανάγκη την γνησιότητα  της σχέσης και της αγάπης.

     Το προφίλ της κοινωνίας και του πολιτισμού μας διψά για κάθαρση από το κακό, το οποίο στερεί την ζωή  από τα θαύματα των εγκλημάτων. Πόσο περνά από τον νου μας όμως ότι οι θύτες των εγκλημάτων έχουν υιοθετήσει το κακό με την μορφή της εκδίκησης όταν κινιούνται από τα πάθη τους, όταν δεν έχουν ελπίδα ούτε στον Θεό ούτε στους ανθρώπους, αλλά παίρνουν  τη ζωή στα χέρια τους, όχι για να την αλλάξουν, αλλά για να συντρίψουν συνήθως αθώους που θυμίζουν τις αδικίες της.

     Πόσο κατανοούμε ότι το κακό δεν εξαλείφεται με τον εκμηδενισμό των προσώπων που το πράττουν, αλλά νικιέται οριστικά με την συγχώρεση και την καλοσύνη, που μιλούν στις καρδιές; Ότι η κοινωνία  πρέπει να προστατευθεί  με την φυλάκιση όσων εγκληματούν, αλλά και να νοιαστεί να τους δοθεί η ευκαιρία της μετάνοιας, δηλαδή τη υπερνίκησης του κακού εντός τους και όχι της εξαγωγή του ως εκδίκησης στους άλλους.

     ΟΙ εγκληματίες των αστυνομικών σειρών έχουν διαγράψει τον Θεό και την πίστη από την ζωή τους, παραδίδοντας τον εαυτό τους στο κακό. Το ίδιο και οι εξιχνιαστές. Εμπιστεύονται τον ορθολογισμό και την αίσθηση ότι εκπροσωπούν μια κοινωνία, η οποία παρά τις ατέλειές της θέλει ασφάλεια και τάξη. Και νέοι παρακολουθούν  με φανατισμό τέτοιες αστυνομικές σειρές σχηματίζουν την γνώμη ότι το κακό δεν διορθώνεται. Επειδή έχει υπόσταση, μόνο εξαλείφεται.

Η πίστη μας λέει ότι το κακό είναι η απουσία του καλού. Είναι στο χέρι καθενός μα σαν μην ελκύεται από την δαιμονική δύναμη του κακού, αλλά να διαλέγει την καλοσύνη, την αγάπη και την συγχώρεση.. Δύσκολος ο δρόμος και σταυρικός. Όμως ο μοναδικά γνήσιος, διότι ασκεί στην υπομονή και την δίψα για κοινωνία με τον Θεό. Και κάνει τον κάθε άνθρωπο πλησίον, ιδίως τον πληγωμένο και τραυματισμένο.

 

     Πρωτ. Θ. ΜΟΥΡΤΖΑΝΟΥ