ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ Ιαχωβάδες και Ανάσταση

 

Περί ψυχής και Ανάστασης. Τι διδάσκει η Σκοπιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά

          Ο άνθρωπος κατά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν έχει ψυχή. Είναι μόνο σάρκα, όπως τα άλογα ζώα. Το πνεύμα, που κάνει τα ζώα να ζουν είναι το ίδιο που κάνει τους ανθρώπους να ζουν. Όταν αυτό το πνεύμα., δηλαδή η αόρατη δύναμη της ζωής βγαίνει, τόσο ο άνθρωπος όσο και το κτήνος επιστρέφουν στο χώμα από το οποίο έγιναν. (Μπορείτε  να ζείτε για πάντα στον Παράδεισο στη γη, 1982, σελ. 77). Το πνεύμα είναι μία ενεργός δύναμις και ταυτίζεται με το αίμα και τη βιολογική ζωή. Επομένως, κάθε άνθρωπος που πεθαίνει εκμηδενίζεται.

          Όταν η Σκοπιά κάνει λόγο για ανάσταση δεν την εννοεί όπως ο Κύριος την διδάσκει, δηλαδή ανάσταση νεκρών σωμάτων που θα ενωθούν και πάλι με το δικό τους πνευματικό στοιχείο ε το οποίο είχαν ζήσει στη γη. Στην μνήμη του Θεού θα διατηρηθεί το προσωπικό του υπόμνημα και αυτό θα γίνει κτήμα κάποιου άλλου ανθρώπινου προσώπου, που θα ζήσει στη χιλιετή Βασιλεία στη γη (Σκοπιά 1963, σελ. 241-242).

          ‘Όμως ας δούμε τι διδάσκει η Αγία Γραφή. Ο όρος ψυχή, έχει τέσσερες διαφορετικές έννοιες. Σημαίνει: α) τη βιολογική ύπαρξη, γενικά (= το ζώο έχει ψυχή. Γεν. 2,7. Ιωάν 10,11), β) το πρόσωπο-άτομο (=τόσες ψυχές, Πραξ. 2,41), γ) το φρόνημα (= αυτός έχει ψυχή, Πραξ. 4,32) και δ) το αθάνατο πνεύμα: Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι (Ματθ. 10, 8). Και επέστρεψεν το πνεύμα αυτής (της θυγατρός του Ιαειρου, Λκ. 8,55). Δοξάσατε δε τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινα έστι του Θεού (Α΄ Κορ, 6,20).

          Συνεπώς, η ψυχή, το πνευματικό στοιχείο στον άνθρωπο, είναι το άλλο συστατικό κάθε ανθρώπου, το οποίο δεν πεθαίνει μαζί με το σώμα του. Έχει την κατά χάρη αθανασία και δεν ακολουθεί στον θάνατο το θνητό σώμα, με το οποίο θα επανενωθεί κατά την κοινή ανάσταση εν ημέρα κρίσεως. Η Σκοπιά αποκρύπτει τις τρεις έννοιες του όρου ψυχή και προβάλλει μόνο την πρώτη, ακυρώνοντας ολόκληρη τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής.

          Παραθέτουμε εδώ και την ενδιαφέρουσα θέση του οσίου πατρός ημών Μαξίμου του Ομολογητή, περί της ψυχής, και πως μετέχουν σ΄ αυτή το φυσικό και με το ζωικό  βασίλειο σε σχέση με τον άνθρωπο που είναι το τέλειο δημιούργημα του Θεού.

          Των ψυχικών δυνάμεων η μεν έστι θρεπτική και αυξητική, η δε φανταστική και ορμητική, η δε λογιστική και νοητική. Και της μεν πρώτης μόνης μετέχουσα τα φυτά της δε δευτέρας προς ταύτη τα άλογα ζώα, της δε τρίτης προς τοις δυσίν, οι άνθρωποι (Κεφάλαια περί Αγάπης).

«ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ», τ. 495-497