Ένα από τα
χαρακτηριστικά του τρόπου με τον οποίο οι νέοι περνούν το καλοκαίρι τους είναι
και το ξενύχτι. Έχοντας τελειώσει τα μαθήματά τους στο σχολείο ή στο
πανεπιστήμιο, στον τόπο της κατοικίας ή στον τόπο των διακοπών, θα βγούνε
έξω να πιούνε το ποτό τους, να ακούσουν
μουσική, να μοιραστούν ώρες με την παρέα τους ή με τους έρωτές τους ή θα
περάσουν τον χρόνο τους στο διαδίκτυο, αναρτώντας, κουβεντιάζοντας,
πειράζοντας, φλερτάροντας.
Το ξενύχτι μαρτυρεί τάση ελευθερίας. Είναι η βάση της
μοντέρνας διασκέδασης. Οι διαπροσωπικές σχέσεις δεν είναι για την μέρα, αλλά
για την νύχτα. Οι μεγάλοι, οι «γέροι» κοιμούνται. Ο νέος έχει όρεξη και
δυνάμεις. Γι’ αυτό και αλλάζει τον τρόπο υπολογισμού του χρόνου. Η μέρα είναι για
την εργασία. Η νύχτα είναι για την ευχαρίστηση. Ακόμη κι αν ανησυχούν οι
γονείς, οι νέοι δεν κάνουν πίσω. Εξ άλλου τα μαγαζιά, όπου διασκεδάζουν, είναι
«της νύχτας». Αλλά και οι μικρότεροι το έχουν σε κακό να κοιμηθούν νωρίς. Αφού δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν, μπορούν να περάσουν τον καιρό τους
ασχολούμενοι με το κινητό ή τον υπολογιστή τους. Η ημέρα μπορεί χαλαρά να ξεκινήσει το μεσημέρι, αφού
ξεκουραστούν από το ξενύχτι.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν την νύχτα πεδίο
πνευματικού αγώνα. Όταν όλοι οι άνθρωποι ξεκουράζονται από τον κάματο της
ημέρας οι ασκητές και οι μοναχοί, κυρίως, αγρυπνούν. Ορθρίζουν εν τω μέσω της νυκτός, προσεύχονται κάνοντας τον κανόνα τους όχι μόνο
για τους εαυτούς τους, αλλά για όλο τον κόσμο. Ενώ πολλοί παρεκτρέπονται την
νύχτα, απομακρυσμένοι από τον νόμο του Θεού, υπάρχουν και εκείνοι που διαλέγουν
να αφήσουν πίσω την ξεκούρασή τους, και να παλέψουν για την αγάπη. Μπορεί ο
κόσμος να αδιαφορεί γι’ αυτούς ή να γελά μαζί τους, όμως αυτοί τον αγαπούνε.
Και εκφράζοντας με τον πιο ζεστό τρόπο: παρακαλούν τον Θεό γι’ αυτούς, με όλο
του το είναι.
Στις πόλεις, ιδίως τον χειμώνα, παραμονές μεγάλων δεορτών,
κάποιες ενορίες διοργανώνουν μικρές αγρυπνίες. Πολλοί άνθρωποι, ιδίως
εργαζόμενοι, εκκλησιάζονται. Νιώθουν έτσι κοντά στους μοναχούς και τους
ασκητές, αλλά και αισθάνονται ότι μπορούν να γαληνέψει η ψυχή τους.
Το παρήγορο είναι ότι αρκετοί νέοι συμμετέχουν στις
αγρυπνίες. Αισθάνονται ότι αυτές είναι ένας διαφορετικός τρόπος θέασης της ζωής
και του κόσμου. Και βρίσκουν ταυτότητα στις ενορίες και στα μοναστήρια, όταν
αυτά είναι προσπελάσιμα, ζώντας περισσότερο τον Θεό. Δεν είναι αυτάρκεια αυτή η
στάση, ούτε μόδα. Είναι επιλογή. Ούτε είναι αφορμή για κατάκριση των άλλων, των
πολλών, που ξαγρυπνούν για να
διασκεδάσουν. Απλώς αποτελεί έκφραση μιας άλλης αντίληψης για την ζωή.
Η Εκκλησία, ιδίως το καλοκαίρι, θα ήταν καλό να εξετάσει
την επέκταση των βραδινών λειτουργιών, πέρα από σχολαστικισμούς. Είναι μία
ευκαιρία να δείξει ότι η σχέση με τον Θεό, εκτός από λυτρωτική, είναι επαναστατική.
Το ξενύχτι χάριν της αγάπης και όχι της διασκέδασης αλλάζει τον τρόπο των
διακοπών. Κοπιάζουμε για τον Θεό και συναντιόμαστε στην Εκκλησία. Εκεί που
πλεονάζει η αμαρτία τελικά, υπερπερισεύει η χάρις!
Πρωτ. Θεμ. ΜΟΥΡΤΖΑΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου