26 Οκτωβρίου, μνήμη Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου, μήνυμα πρωτ.π.Γερασιμαγγέλου Στανίτσα

Η Εκκλησία μας σήμερα τιμά τον μεγαλομάρτυρα Άγ. Δημήτριο, πολιούχο Θεσσαλονίκης.

 Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας γεννήθηκε το 280 μ. Χ. και από τη νεότητά του ασχολήθηκε με τη στρατιωτική τέχνη.  Η εξαιρετική ευφυΐα του, μόρφωση και οι ικανότητές του τον ανέβασαν στα ανώτερα αξιώματα του ρωμαϊκού στρατού. Όλα όμως αυτά τα χαρίσματα τα έθεσε στην υπηρεσία του Χριστού.

Ως χριστιανός ανέπτυξε μεγάλο ιεραποστολικό ζήλο μέσα στο στράτευμα, ιδιαίτερα ανάμεσα τους νέους,   μεταξύ των οποίων και τον μάρτυρα Νέστορα.

Στο τέλος του 3^ου αι. και αρχές του 4^ου η ειδωλολατρία έδινε την τελευταία της μάχη κατά των χριστιανών. Οι αυτοκράτορες Μαξιμιανός και Διοκλητιανός κήρυξαν εξοντωτικό διωγμό κατά των πιστών της νέας θρησκείας. Ο Δημήτριος συνελήφθη ως χριστιανός και οδηγήθηκε μπροστά στον Μαξιμιανό, ο οποίος βλέποντας το αρρενωπό  του παράστημα   του απεύθυνε τις πρώτες ερωτήσεις. Όταν του ζητήθηκε  εξήγηση για την χριστιανική του πίστη, η απάντηση του Δημητρίου ήταν κατηγορηματική: « Είμαι και θα μείνω χριστιανός». Όταν απέβησαν μάταιες οι προσπάθειες να μεταπεισθεί, ο Δημήτριος οδηγήθηκε  στη φυλακή στα πλησίον ευρισκόμενα ρωμαϊκά λουτρά.

 Εκείνο το διάστημα διοργανώθηκαν στη Θεσσαλονίκη αγώνες προς τιμή του Μαξιμιανού.  Ο θηριώδης ειδωλολάτρης Λυαίος προκαλούσε στη μέση του σταδίου να έλθει κάποιος χριστιανός να τον αντιμετωπίσει. Ο νεαρός Νέστωρ πήρε την ευλογία του Δημητρίου και τόλμησε να παλέψει με τον Λυαίο. «Ο Θεός του Δημητρίου βοήθει μοι», ήταν η ευχή του νέου αυτού όταν άρχισε την πάλη. Η νίκη του Νέστορα  προξένησε οργή στον Μαξιμιανό και έδωσε εντολή να εξοντωθεί επί τόπου, και στη συνέχεια να θανατωθεί ο Δημήτριος δια λογχισμού γιατί θεωρήθηκε υπαίτιος της ήττας του Λυαίου, μέσα στη φυλακή του, το έτος 303 μ. Χ.

 Η ιστορία όμως του Δημητρίου δεν σταματά εδώ. Από τη στιγμή του μαρτυρίου του αρχίζει μια εκπληκτική ιστορία που συνδέεται με τη Θεσσαλονίκη. Ο άγ. Δημήτριος έγινε η ψυχή της πόλεως, ο εμπνευστής, ο προστάτης και πολιούχος. Με το αίμα του πότισε την αποστολική Εκκλησία της Θεσσαλονίκης που ίδρυσε ο απ. Παύλος. Οι χριστιανοί έκτισαν κατά την τότε συνήθεια στον τόπο του μαρτυρίου του ένα μικρό ναΐσκο και τον 5^ο αι. ανήγειραν μία νέα πεντάκλιτη βασιλική, η οποία κάηκε τον 7^ο αι. και ανηγέρθη νέος μεγαλοπρεπέστερος ναός. Αλλά κι αυτός κάηκε ο 1917. Όταν έληξε ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος ανηγέρθη ένας νέος μεγαλοπρεπής ναό στο ρυθμό της βασιλικής και εγκαινιάστηκε το 1949 από το μητροπολίτη Γεννάδιο.

 Για την πατρίδα του τη Θεσσαλονίκη ο άγ. Δημήτριος υπήρξε ο μόνος ακριβής φρουρός, ο ακοίμητος φύλακας, ο απόρθητος πύργος. Η Θεσσαλονίκη αντιμετώπισε την πίεση πολλών εχθρών που επιχείρησαν να κατακτήσουν την πόλη. Με τη χάρη του αγίου η πόλη σώθηκε. Δεν είναι τυχαίο, ότι η Θεσσαλονίκη λυτρώθηκε από την τουρκική τυραννία την ημέρα της μνήμης του Αγίου  Δημητρίου.

Είμαστε απόγονοι τέτοιων ενδόξων μαρτύρων και μεγαλομαρτύρων, οι οποίοι έδωσαν τη μαρτυρία της πίστεως μπροστά σε  βασιλείς και ηγεμόνες με παρρησία και  θάρρος. Χρέος μας είναι να συνεχίσουμε να δίνουμε τη χριστιανική μας μαρτυρία  μέσα σ’ ένα κόσμο πονεμένο και διψασμένο για αγάπη, ελευθερία, ομορφιά πνευματική, αξιοπρέπεια και χριστιανικό ανθρωπισμό.

Το αίμα των μαρτύρων, τα δάκρυα των οσίων της ερήμου, οι ιδρώτες των δικαίων αποτελούν παρακαταθήκη υψηλής ποιότητας για κάθε χριστιανό ,ιδιαίτερα σήμερα, που όλα κινδυνεύουν να χαθούν. Στον κόσμο της απάτης και του αμοραλισμού οφείλουμε να προτάξουμε την πάντιμη  ελληνορωμαίϊκη παράδοσή  μας και να την αφήσουμε να αρδεύει όλες τις πτυχές   του καθ’ ημέραν βίου.

Χρόνια πολλά

Πρωτ. Γερασιμάγγελος Στανίτσας.