ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

          Ο Ελληνισμός, ως κοινωνικοπολιτική ενότητα, ανήκει στην κοινότητα των εθνών του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αυτή είναι μία διαπίστωση ιστορική, από την οποία δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Μες στην Ευρώπη, έχουμε την ιδιοτυπία μας και τις πνευματικές μας παραδόσεις, που δίνουν αξία και βάθος στην εθνική μας ύπαρξη. Οι παραδόσεις αυτές είναι η κλασσική ελληνική παιδεία, η Ορθοδοξία, το φιλελεύθερο και δημοκρατικό πνεύμα του Εικοσιένα. Δεν μας χρειάζονται νεολογισμοί θολοί και αμφισβητούμενοι για να προσδιορίσουμε τις κατευθύνσεις της αγωγής μας.

          Η Ορθοδοξία, ως η γνησιότερη και θερμότερη έκφραση του χριστιανικού πνεύματος, η πλησιέστερη στις πρώτες πηγές, συνυφάνθηκε τόσο πολύ με τη γλώσσα μας, με την κλασσική ελληνική παιδεία και με την όλη εθνική μας πορεία, ώστε αν την χάναμε ποτέ, θα χάναμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Εκείνο που πρέπει σήμερα να ζητήσουμε από την Ορθοδοξία- «ως επικρατούσα θρησκεία»-, για να επιστρέψουμε στην συνταγματική ορολογία. Είναι να μη περιορίζεται απλώς στη συντήρηση των θεσμών της και να μη στηρίζει πολλές ελπίδες στην επικράτησή της, με μέσα εξωτερικά, αλλά να αρχίσει κάποτε να επιδιώκει την ε κ  τ ω ν  έ σ ω βελτίωση και ανόρθωσή της, ώστε να ξαναβρεί αυτόματα τα πατροπαράδοτο γόητρό της , στην εθνική μας ζωή. Επίσης να συλλάβει το πνεύμα των καιρών, να πλησιάσει γενναία το σύγχρονο άνθρωπο και να του παρασταθεί στην αντιμετώπιση την ηθικών και κοινωνικών προβλημάτων που τον βασανίζουν, να βοηθήσει την αποκατάσταση της ιδιότητας και της αξίας του ανθρώπου μες στο σημερινό κόσμο. Να μην απαρνηθεί τίποτα από τις παραδόσεις της, αλλά τουναντίον να τις συμπληρώσει, να αξιοποιήσει δηλ. τα σημεία εκείνα της διδασκαλίας της που τα λησμόνησε και τα άφησε να ατονήσουν.

          Το ιδανικό μου θα ήταν, είτε από εδώ και πέρα, ένας ο ρ θ ό ξ ο ς  α ν θ ρ ω π ι σ μ ό ς, ας πούμε αντίστοιχος προς αυτό που ονόμασαν έξω

Humanisme chretien.

Γ. ΘΕΟΤΟΚΑΣ