ΑΝΘΡΩΠΟΣ….

          Τρισύλλαβη η λέξη και τρισδιάστατη η σημασία της. «Άνω-θρώσκω» τα συνθετικά που την απαρτίζουν. Σημαίνει τείνω προς τα άνω. Αν δεν μάθουμε να «βλέπουμε ψηλά» τότε δεν θα κατορθώσουμε ποτέ να κοιτάξουμε σωστά και γύρω μας, στη σκληρή καθημερινότητα. Ο άνθρωπος εξυψώθηκε με την ενανθρώπιση του Θεού. Ο Θεάνθρωπος κήρυξε την αγάπη που είναι το βασικό γνώρισμα της ανθρωπιάς. Κήρυξε τα ιδανικά, που διακρίνουν τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα δημιουργήματα. Κι όμως βρέθηκε κάποτε στη θέση να πει με παράπονο, με το στόμα του αναξιοπαθούντος παραλυτικού (που τον συμβολίζει) «άνθρωπο ουκ έχω».

          Σπάνιο το είδος των ανθρώπων. Τότε και τώρα. Τότε, π. Χ., δικαιολογημένα ίσως. Τώρα μ. Χ., σαφώς αδικαιολόγητα.

          Στους καιρούς μας κυρίως, «ο άνθρωπος αδιαφορώντας για τον Θεάνθρωπο, θέλησε να γίνει υπεράνθρωπος και κατάντησε απάνθρωπος και ανθυπάνθρωπος. Αρκετά χρόνια προ Χριστού ο Διογένης «ζητούσε άνθρωπον». Αν ζούσε και σήμερα παρόλα τα πάμπολλα και πανίσχυρα

φώτα, θα χρειάζονταν περισσότερα φανάρια για την αναζήτηση.

          Ο σημερινός άνθρωπος χώρισε τον εαυτό του από το Θεό λησμονώντας ότι «δεν ζει χωρίς Θεό». 

          Αλλοίμονο, οι περισσότεροι άνθρωποι αδιαφορούν για το ηθικό επίπεδο της κοινωνίας-ή τουλάχιστον το αντιμετωπίζουν θεωρητικά- και γεννούν ανθρώπους δίχως να τους καθοδηγούν ή (το χειρότερο) δίνοντάς τους λανθασμένες κατευθύνσεις. Αίτια, η άγνοια, οι απαιτήσεις της «εποχής». Ξεχνούν πως «είναι δύσκολο να τους κάνεις Ανθρώπους». «Τρομερή η ευθύνη». Ποια στοιχεία ανθρωπισμού κληροδοτούμε στις επερχόμενες γενιές; Μήπως το σύνθημα «μανία χρήματος και λύσσα ηδονής»; Απεραντολογούμε για την «ανθρωπότητα», για την κοινωνία μας και «κοπτώμεθα» γι αυτήν. Όμως ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να δράσουμε-αν φυσικά θέλουμε- αποτελεσματικά. Να γίνουμε πρώτα εμείς άνθρωποι αντλώντας διδάγματα και κατευθύνσεις από το λόγο του Θεανθρώπου. ΄Ετσι μόνο Θα συμβάλλουμε στην ανόρθωση της κοινωνίας μας που φοβερά κλυδωνίζεται.

          Μαν. Μ.