ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ Ευαγγέλιο: 8, 26-39 ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ Ή ΑΝΑΡΧΟΥΜΕΝΗ ΖΩΗ;

          Εν ολίγοις

Τη μανία που προέρχεται από την επίδραση των δαιμονικών δυνάμεων μας περιγράφει με μελανά χρώματα το σημερινό περιστατικό του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών. Αυτή η μανία αποτυπώνεται στη δύναμη του κακού που με τις ποικίλες μορφές του ταλαιπωρεί και βασανίζει τον άνθρωπο.

 Το σημερινό συμβάν είναι ενδεικτικό της καταστροφικής μανίας του πονηρού. Ο δαιμονισμένος του ευαγγελίου δεν φορούσε ενδύματα, δεν έμενε στο σπίτι του, αλλά σε ερημικούς τόπους και στα μνήματα και ήταν δεμένος με αλυσίδες. Όταν είδε το Χριστό άρχισε να φωνάζει: «Τι εμοί και σοι, Ιησού, υιέ του Θεού του υψίστου; Δέομαι σου, μη με βασανίσεις». Και ο Χριστός τον θεράπευσε με τον παντοδύναμο λόγο Του. Αυτός δε σωφρονισμένος και ιματισμένος κάθισε στα πόδια του Ιησού ακούγοντας τη ευεργετική διδασκαλία και τους λυτρωτικούς λόγους Του. Λόγια που μεταμορφώνουν τον άνθρωπο και από ανισόρροπο και αναρχούμενο τον μεταβάλλουν  σε ισορροπημένη προσωπικότητα.

Σύμφωνα με τη θεολογία της Εκκλησίας μας η δαιμονοπληξία, όπως και όλες οι ψυχικές και σωματικές ασθένειες, συνδέονται με την πραγματικότητα της αμαρτίας και η παρουσία του κακού στον κόσμο. Στο επεισόδιο του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών φαίνεται που οδηγεί η κυριαρχία του πονηρού τον άνθρωπο, στη δυστυχία και τη διάλυση. Πρόκειται για μια  , για μια εχθρική δύναμη που δηλητηριάζει τη ζωή του, μηχανεύεται τεχνάσματα και μεθόδους που τον καταστρέφουν και τον οδηγούν σε αδιέξοδα και απόγνωση. «Τι σοι όνομα εστίν; Ο δε είπε, λεγεών». Ο δαιμονισμένος ήταν κατοικητήριο πολλών δαιμόνων. Εδώ ακριβώς διαπιστώνουμε τη διάσπαση της προσωπικότητας του σύγχρονου ανθρώπου, για την οποία  γίνεται τόσος λόγος στις μέρες μας.

Η ορθόδοξη Θεολογία δίνει τη δική της απάντηση στο φαινόμενο αυτό μέσα από την προοπτική της χριστιανικής αλήθειας. Η πτώση στην αμαρτία είχε ως επακόλουθο την εσωτερική διάσπαση του ανθρώπου και προξένησε διχασμό, διαίρεση και αναρχία στη ζωή. Ο Θεός ενώνει, ενώ ο διάβολος διαβάλλει και χωρίζει. Ο Θεός δημιούργησε  τον άνθρωπο ως μία ενιαία ψυχοσωματική ύπαρξη, ενώ ο διάβολος τον θρυμματίζει και τον μεταβάλλει σε μια απρόσωπη μάζα.

Δαιμονισμένοι υπήρχαν την εποχή του Χριστού, αλλά υπάρχουν και σήμερα. Όταν ο άνθρωπος απομακρυνθεί από το Θεό και τις αρχές της πίστεως που ορίζει η βιβλικοπατερική παράδοση, τότε  οδηγείται σε μια αναρχούμενη ζωή που οδηγεί σε μια ψυχική ανισορροπία. Είδαμε τι είπε ο δαιμονισμένος στο Χριστό: Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σε σένα και σε μένα;

Ο άνθρωπος χωρίς Θεό, αρχές και ηθικές αξίες διακόπτει κάθε σχέση με το Θεό και οδηγείται σε δαιμονικές και παράλογες πράξεις. Καταρρακώνεται η προσωπικότητα του γιατί ένας άνθρωπος χωρίς ηθικές αντιστάσεις έχει μια ζωή αναστατωμένη και δαιμονισμένη.

Ο Χριστός προσφέρει τη ζωή της εσωτερικής ελευθερίας, της χαράς, της καταξίωσης, ενώ η υποδούλωση στον διάβολο οδηγεί στην απώλεια των πνευματικών αγαθών και μεταποιούνται σε μια άστατη και ασύδοτη ζωή.

 Πραγματικά θα χρειάζονταν η γραφίδα ενός Ντοστογιέφσκι για να περιγράψει τους σύγχρονους δαιμονισμένους. Και δαιμονισμένοι είναι  όσοι εγκαταλείπουν την οικογένεια τους, τα παιδιά τους, για να ζήσουν  μια ζωή ασχημοσύνης, κατάπτωσης και ελευθεριότητας. Παράλογο και δαιμονικό είναι όταν οι γονείς δεν ενδιαφέρονται με υπευθυνότητα για την εν Χριστώ αγωγή των παιδιών τους. Δυνατή αιχμαλωσία είναι το αλκοόλ, ναρκωτικά, που αντί για παραδείσους που υπόσχονται, οδηγούν τα παιδιά στην καταστροφή και στο θάνατο. Ακόμη δαιμονόπληκτοι είσαι όσοι από τα παντοδύναμα μέσα ενημέρωσης προβάλλουν κάθε διαστροφή, που κλονίζουν τα θεμέλια της οικογένειας, την εκμαύλιση των νέων με θεάματα που ευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

 Όλα αυτά και άλλα ων ουκ έστιν  αριθμός είναι τ’ αποτελέσματα της σύγχρονης δαιμονοπληξίας. Δίπλα μας περιφέρονται λείψανα ανθρώπων με παρανοϊκές καταστάσεις, ως ανοιχτοί τάφοι που αναδύουν ηθικά δυσοσμία.

Όλοι αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τον Ιησού Χριστό και την χριστιανική ζωή. Διότι ο Θεός δεν εισηγείται στον άνθρωπο μια ζωή ανισορροπίας και αναρχίας, αλλά ένα τρόπο ζωής που οδηγεί στην ισορροπία, την ειρήνη και τη χαρά.

 Αν οι άνθρωποι σήμερα βασανίζονται από δαιμονικά συναισθήματα, άγχος, μοναξιά, ανασφάλεια, αβεβαιότητα για τη ζωή, όλα αυτά τα «αγαθά» της ανισορροπίας  επηρεάζουν τις συνθήκες της κοινωνίας και ιδιαίτερα τις πνευματικές δομές της.

Λοιπόν δύο κόσμοι βρίσκονται μπροστά μας. Ο ένας του Θεού, που ο ίδιος έβαλε σε τάξη, και ο άλλος του διαβόλου της αναρχίας, της αταξίας και της ανισορροπίας.

Ο θεραπευμένος δαιμονισμένος της περικοπής μας θέλει τώρα να μείνει κοντά στο Χριστό. Βίωσε την αγάπη και τη χάρη που τον αποκατέστησε ισορροπημένο και σωφρονισμένο.

Οι κάτοικοι των Γαδαρηνών διώχνουν το Χριστό. Διχασμένοι εσωτερικά, βλέπουν και αισθάνονται τη δύναμη του Χριστού, όχι όμως και την αγάπη Του. Δεν θέλουν να δουν τη ζωή πέρα από την καθημερινότητά τους, μέσα σε μια άλλη προοπτική.

Δύο διαφορετικές επιλογές της ανθρώπινης ελευθερίας. Η μία σώζει και η άλλη καταστρέφει.

        Ζωή με τον Χριστό ή ζωή αναρχούμενη;

        Εμείς άραγε ποια προτιμάμε;

Καλή Κυριακή

π. γ. στ.