Αγίου Γερασίμου του εν Κεφαλληνία: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς».

          Πρόσκλησις ανακουφιστική και ευχάριστος. Απευθύνεται προς τον κουρασμένον άνθρωπον εν γένει. Και του υπόσχεται ανακούφισιν, «ξεκούρασμα».

          Ας ίδωμεν λεπτομερέστερον εις ποίους αφορά, εν όψει μάλιστα της αποδοχής της προσκλήσεως ταύτης από τον εορταζόμενον άγιον Γεράσιμον.

          Δ’ εκείνον το πρόβλημα ήτο η «τύρβη» του κόσμου. Ησθάνθη την ανάγκην κάποιας φυγής και εξόδου από το κύκλωμα, δια το οποίον έλεγεν ο Χριστός εις την Μάρθαν «μεριμνάς και τυρβάζει περί πολλά». Κατενόει ότι «παν το εν τω κόσμω , η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου ουκ έστιν εν του πατρός, αλλ’ εκ του κόσμου έστι. Και ο κόσμος παράγεται και η επιθυμία αυτού» (Α΄ Ιω. 2,16=17). Δια τούτο εθεώρει μάταιον να φθείρεται εις την δι’ αυτά μέριμναν και τύρβην. Επιζητεί υψηλοτέρους στόχους. Και τον εκλύει εις ολοκληρωτικήν αφιέρωσιν η κλήσις του Κυρίου «δεύτε προς με….». Αφοσιώνεται εις την ζωήν της ασκήσεως και εις τα έργα της βασιλείας του Θεού. Ήψατο της οδού της αγιότητος. Και την εβάδισε μέχρι τέλους.

          «Ολίγοι-όμως- εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθ. 7, 14). Οι δε πολλοί πού; Η πρόσκλησις του Χριστού θα συναντήσει πολλούς εις την «πλατείαν πύλην» και εις την «ευρύχωρον οδόν» της αμαρτίας.

          Πολλοί μάλιστα, ως διέξοδον από τον κοπιώδη αγώνα και τας κουραστικάς αντιξοότητας της ζωής ευρίσκουν- ευκολωτέρας  αμαρτωλάς λύσεις. Δεν θέλουν να κουρασθούν με την εμμονήν εις το θέλημα του Θεού, εις το καθήκον, εις το ηθικόν χρέος. Δεν στέργουν τον καλόν αγώνα. Και τρέπονται προς τα αθέμιτα, την αμαρτίαν και την ανομίαν, τας ηδονάς και την δουλείαν των παθών. Αυτά όμως δεν ξεκουράζουν. Είναι μόνον μέθη και ψευδαίσθησις. Και φθορά. Ο χριστιανός θα προτιμήσει τον αγώνα της εν Χριστώ ζωής, δια να φύγει από την αγωνίας κα το άγχος. Και όσοι ενικήθησαν, πολύ η ολίγον από την «ευπαρίστατον αμαρτίαν», ας μη μείνουν υπό το βάρος και το φορτίον αυτής. Ας ακούσουν την πρόσκλησιν του Χριστού «δεύτε προς με…. οι πεφορτισμένοι» υπό της αμαρτίας. Είναι «ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». Ας εύρουν την οδό δια της μετανοίας και εξομολογήσεως. Θα τους χαρίσει την πραγματικήν ανακούφισιν και απαλλαγήν από το βάρος κα την ενοχήν της αμαρτίας και από το- ανεξόφλητον ανθρωπίνως- χρέος των «μυρίων ταλάντων».

          Ένα άλλο φορτίον, δυσβάστακτον, είναι αι θλίψεις. Όλοι υποκείμεθα εις αυτάς. Ασθένειαι, θάνατοι, ανάγκαι, στερήσεις, πικρίαι, απογοητεύσεις, προβλήματα….είναι ο κοινός κλήρος των ανθρώπων. Ακόμη και των Αγίων.

          Οι πολλοί, «οι μη έχοντες ελπίδα» κάμπτονται, πολλάκις μέχρις απογνώσεως. Και άλλοι αναζητούν, ματαίως, ανακούφισιν εις τα πλέον ακατάλληλα μέσα. Νομίζουν ότι θα συναντήσουν τεχνικούς παραδείσους εις απίθανα καταφύγια. Και εμπλέκονται εις δίκτυα και παγίδας. Φθάνουν και εις εγκληματικά σχέδια. Ή αποθέτουν τας ελπίδας των εις θεωρίας και συστήματα ολέθρια. Τι δε να είπωμεν και δια την χρήσιν του αλκοόλ, των ναρκωτικών, της χαρτοπαιξίας κ. λ π.;

          Αδελφοί, «παράκλητον έχομεν» ένα: τον Σωτήρα και Λυτρωτήν μας. Αυτός θα «σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» και από των θλίψεων και από των μεριμνών και της τύρβης του κόσμου. Αρκεί να μη κωφεύωμεν εις την φωνήν Του: «δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες…».

          Μητροπολίτου Πατρών κυρού ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ