Από την τιμητική εκδήλωση προς τιμή του πατέρα την Κυριακή του Ασώτου

    Την Κυριακή 3 Μαρτίου, του Ασώτου ή του Εύσπλαχνου Πατέρα, πραγματοποιήθηκε στο πνευματικό κέντρο της ενορίας μας τιμητική εκδήλωση προς τιμή του πατέρα.

          Ομιλητής ήταν ο πρωτ. Γερασιμάγγελος Στανίτσας με  θέμα: 

"Το πρόσωπο, η αξία και η παρουσία του πατέρα στην οικογένεια."

          

               Τα βασικά σημεία της ομιλίας ήταν τα εξής:

 

«O τιμών πατέρα ευφρανθήσεται υπό των τέκνων» (Σ. Σειράχ 3,5)

          Η σημερινή Κυριακή του Εύσπλαχνου Πατέρα αρμόζει καλύτερα για μία αναφορά στο πρόσωπο του πατέρα μια και ο Θεός διασώζει όλα τα γνωρίσματα του αληθινού πατέρα. Γι’ αυτό και θεωρήσαμε σκόπιμο σήμερα να κάνουμε αυτό το αφιέρωμα.

          Για πολλά χρόνια κυριαρχεί η μορφή της μάνας και του παιδιού. Πρόκειται για μια εικόνα αξεπέραστη, για το «κάτι άλλο», που υπογραμμίζει τη θυσιαστική αγάπη. Έχουμε όμως και τη μορφή του πατέρα, του οποίου η γιορτή έχει καθιερωθεί πριν από μία εκατονταετία στην Αμερική και από εκεί επεκράτησε σ’ ολόκληρο τον κόσμο και γιορτάζεται την γ΄ εβδομάδα του Ιουνίου.

          Νομίζουμε όμως ότι η πιο ιδεώδης ημέρα για τη γιορτή του πατέρα δεν μπορεί να είναι άλλη από την Κυριακή του Ασώτου ή καλύτερα του Εύσπλαχνου πατέρα.

          Η πατριαρχική δομή της οικογένειας ίσχυε για πάρα πολλά χρόνια σε πολλές κοινωνίες στο παρελθόν. Ο άνδρας ήταν κυρίαρχος της οικογένειας σε όλα τα σημεία. Μετά όμως το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο ήρθαν μεγάλες αλλαγές, αφού οι γυναίκες που έμειναν πίσω  λόγω στράτευσης των ανδρών  τους, βγήκαν έξω από το σπίτι και ανέλαβαν τις ευθύνες των παιδιών και της ζωής. Και απέδειξαν ότι τα καταφέρνουν πολύ καλά ως μητέρες και εργαζόμενες έξω από το σπίτι.

          Εξάλλου τα φεμινιστικά κινήματα ανάγκασαν την κοινωνία να δώσουν στη γυναίκα ό, τι της αξίζει: μόρφωση, εργασία, κατοχή αξιωμάτων φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους  άνδρες που άρχισαν να νοιώθουν κάπως άβολα χάνοντας τα πατριαρχικά τους προνόμια.

Σήμερα βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει λόγω της ισοτιμίας ανδρών και γυναικών και οι σύγχρονοι πατέρες  ασκούν τη ν πατρική τους ιδιότητα στην πλειοψηφία τους μα ευθύνη και αφοσίωση. Μπορούμε να διακρίνουμε την παρουσία τους, τη συμμετοχή  και τη συμβολή τους σε όλες τις δραστηριότητες της οικογένειας που θεωρούνται απαραίτητες.

          Μόχθος για την επιβίωση της οικογένειας, συνεχής φροντίδα για την αγωγή και τη μόρφωση των παιδιών. Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που αφορούν της ασυνεπείς πατέρες, αδιάφορους ή και επικίνδυνους.

          Σήμερα ο ρόλος του πατέρα στην οικογένεια έχει πολλά και θετικά αποτελέσματα στη σχέση γονιών –παιδιών  αλλά και για τη δική του ισορροπία. Ο πατέρας καλείται να παίξει σωστά το ρόλο του από την ώρα που θα γεννηθεί το παιδί μέχρι την ολοκλήρωση του. Να του συμπαραστέκεται, να συμμετέχει ενεργά όχι                                                   μόνο για τη συντήρηση, αλλά και για την αγωγή του. Να γίνει ο «καπετάνιος στο ανήσυχο ταξίδι της ζωής. Άγρυπνος και ανύσταχτος φύλακας στην υψηλή σκοπιά της οικογένειας. Συνεργάτης με τη μητέρα- σύζυγο για την ολοκλήρωση της οικογενειακής γαλήνης.

          Ο πατέρας είναι ο τίμιος αχθοφόρος της αγάπης, το πνεύμα της θυσίας με την αντοχή, την τιμιότητά του, με το άρωμα της ευσέβειας και τη βαθιά πίστη του στον ιερό θεσμό του γάμου».

          Σήμερα ο ρόλος του πατέρα έχει χάσει σε αυθεντικότητα εξαιτίας  της κοινωνικής συμπεριφοράς που υπονομεύει τον πατρικό ρόλο, στο εύθραυστο του γάμου και στην ασθενή του σύνδεση με το Θεό και την Εκκλησία.

          Η παρουσία του πατέρα κρίνεται απαραίτητη, αναγκαία και ουσιαστική, α]ενώ η απουσία του προβληματική για τα παιδιά και την οικογένεια. Η απουσία του πατέρα λόγω εργασίας είναι αισθητή. Λόγω όμως διαζυγίου είναι πολύ πικρή. Διαφορετικέ είναι λόγω θανάτου, γιατί η αγάπη και οι αναμνήσεις κάνουν ζωντανή την παρουσία του και ευεργετεί την ψυχολογία τους.

          Ο ρόλος του πατέρα είναι ξεχωριστός. Δεν επιτρέπεται η σύγχυση των ρόλων. Το παιδί έχει ανάγκη από γονείς που γνωρίζουν να κρατήσουν το ρόλο τους.

          Ο στυλοβάτης του σπιτιού ήταν και πρέπει να παραμείνει ο σωστός πατέρας. Το έχει ανάγκη το παιδί και η σύζυγος.

          Τελικά το να είσαι  πατέρας σημαίνει:

          -Αναλαμβάνεις επάνω σου την αγωνία των καιρών για την εξασφάλιση σιγουριάς των παιδιών.

          -Αντιστέκεσαι σε καταστροφικές τάσεις που απειλούν την οικογένεια

          -Μεταδίδεις το πολύτιμο αγαθό: το πνεύμα της θυσίας και της προφοράς.

          -Δίνεις στο παιδί σου όχι μόνο ένα κομμάτι, αλλά τον ίδιο τον εαυτό σου.

          -Όσο πιο σωστά βιώνει την εκκλησιαστική ζωή, τόσο μεγαλύτερη αγάπη προσφέρει στην οικογένεια γιατί με την αγάπη παραμερίζεται η φθοροποιός δύναμη του εγωισμού κι του ετσιθελισμού που κομματιάζει την οικογένεια.

          Πολλοί ύμνησαν την μητρότητα και καλά έκαναν.

          Αλλά και πολλοί έχουν υμνήσει αυτή την γλυκιά πατρότητα σαν ένα από τα ωραιότερα συναισθήματα που γεύεται ο άνθρωπος σ’ αυτόν τον κόσμο.

          Τιμή και αξία λοιπόν στον ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ.