Η ευχή και ο κίνδυνος των παρεκκλίσεων

  

          Τώρα η ευχή είναι της μόδας. Μερικοί νομίζουν ότι η ευχή είναι νιρβάνα και κάθονται και τη λένε χωρίς να θυμούνται τίποτε άλλο για να ηρεμήσουν. Κάνουν προσπάθεια να προσευχηθούν και τους πονάει το κεφάλι. Έτσι όμως δεν γίνεται απέκδυση του παλαιού ανθρώπου. Να λέμε την ευχή με συναίσθηση. Η αναγνώριση των σφαλμάτων μας είναι μεγάλη υπόθεση για το Χριστό. Μας το ζητάει. Μόνο την ελπίδα μας να μη χάνουμε.

         Σκοπός δεν είναι ν’ αποκτήσουμε αδιάλειπτη προσευχή, αλλά ν’ απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο. Να στραφούμε προς τα μέσα, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας  και ν’ απομακρύνουμε τα πάθη. Και βλέποντας τα πάθη να ζητούμε τη βοήθεια του Θεού. Έτσι μένει μετά και η συνήθεια της αδιάλειπτης ευχής. Όχι να προσπαθούμε μηχανικά ν’ αποκτήσομε την ευχή.

          Να μη βαριόμαστε για να λέμε την ευχή. Ο Χριστός καταδέχεται να μιλά μαζί μας και εμείς αδιαφορούμε; Όσες φορές μιλά, προσεύχεται κανείς με τον Χριστό, ποτέ δεν μετανιώνει.

          Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης