Διπλή γιορτή

25 Μαρτίου, Ο Ευαγγελισμός  της Θεοτόκου

Απολυτίκιον Ήχος δ΄

          «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις. Ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται και  Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν. Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου».

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ΄

     «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε. Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω σοι, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε».

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ

          Ο Eυαγγελισμός της Θεοτόκου γιορτάζει στον τόπο μας αντάμα μ’ έναν άλλο ευαγγελισμό, τον ευαγγελισμό της αναστάσεως και της απελευθερώσεως του Γένους, απ’ έναν βαρύτατο ζυγό δουλείας, που βάσταξε γύρω στα τετρακόσια χρόνια. Αυτό το δεύτερο σκέλος της γιορτής, το εθνικό, δίνει αφορμή σ’ ένα πλήθος από σύγχρονους «ρήτορες πολυφθόγγους», για να μιλήσουν και να γράψουν αυτές τις μέρες πολλά, τονίζοντας τον ψυχικό και το σωματικό, ηρωισμό των σκλαβωμένων πατεράδων μας, με τον οποίο η χάρη του Θεού τους ικάνωσε να κατακτήσουν την πνευματική και πολιτικήν ελευθερία τους κι ελευθερία μας. Δεν είναι σκόπιμο λοιπόν ν’ ασχοληθούμε κι εμείς εδώ με το ίδιο θέμα. Γι’ αυτό, θα πούμε λίγα λόγια μόνο για το θρησκευτικό μέρος της γιορτής, δηλ. τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.

       Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είν’ ένα θαύμα, που μόνον ο πολύ πνευματικός, δηλ. ο πολύ πιστός άνθρωπος μπορεί να νιώσει. Γι’ αυτό κι όταν ακούμε ή μιλάμε γι’ αυτό το θέμα, πρέπει να παρακαλούμε το Θεό να μας φωτίζει την καρδιά και τη διάνοια. Ή να λέμε: «Φώτισον μου το σκότος», όπως λέγει ο άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς, για να νιώθουμε τι μέγα Μυστήριον είναι ο Ευαγγελισμός, και πόσο μεγάλη σημασία έχει για την σωτηρία της ψυχής του κάθε χριστιανού. Και είναι μέγα θαύμα και Μυστήριο, γιατί ποτέ δεν ακούστηκε, ούτε έγινε, ούτε θα ξαναγίνει: μία Παρθένος-Μητέρα, και μία Παρθένος, με φύση και με σάρκα ανθρώπινη, Μητέρα του ίδιου του Θεού!

          Τα γεγονότα είναι γνωστά από το ιερό Ευαγγέλιο.

          Ποιος άνθρωπος μπορεί να συλλάβει το άπειρο βάθος του Μυστηρίου του Ευαγγελισμού; Ο θείος Λόγος, γίνεται εκείνο που δεν ήταν, δηλ. άνθρωπος. Και γινόμενος άνθρωπος, μένει πάλι κι εκείνο που ήταν, δηλ. Θεός. Αλλά και η Παναγία έγινε εκείνο που δεν ήταν, δηλ. Μητέρα, και έμεινε κι εκείνο που ήταν πρώτα, δηλ. Παρθένος! Μυστήριο, που αν δεν πιστεύει ο άνθρωπος στην αγάπη και την παντοδυναμία του Θεού, όσο και να παιδέψει το μυαλό του δεν πρόκειται ποτέ να τα κατανοήσει.

          Αν όμως οι άνθρωποι του ορθού λόγου, δεν μπορούν να εισχωρήσουν στο Μυστήριο και το θαύμα με το μυαλό τους, οι άνθρωποι της πίστεως αισθάνονται με τις πνευματικές αισθήσεις τους και τη χριστιανική καρδιά τους, την αγάπη του Θεού  να βάζει μια γέφυρα μεταξύ των ουρανών και της γης, για ν’ ανεβούν κοντά του. Απ’ αυτή τη θεία γέφυρα κατέβηκε κοντά μας ο Χριστός, κι από την ίδια γέφυρα, μπορεί ο κάθε πιστός, με τις πρεσβείες και τις ικεσίες της προς τον Υιόν της και Θεόν, να περάσει από τη χώρα της αμαρτίας και των βασάνων στη χώρα του παραδείσου της τρυφής.

Π. Β. Π.