Μία από τις μεγαλύτερες αιρέσεις
είναι ο Αγγελισμός ή η εκπνευματοποίηση της
ανθρώπινης υπάρξεως, με την υποτίμηση ή την περιθωριοποίηση του σώματος.
Και λησμονούμε ότι στο Θεό πηγαίνουμε και με το σώμα μας, ή ότι ο Θεός δοξάζεται
και με το σώμα μας. (Α΄ Κορ. 6,20). Η πίστη μας εμπεριέχει τον απόλυτο σεβασμό
προς το σώμα και η αρετή μας, αρετή του Χριστού, στη θέση όπου πριν υπήρχαν τα
πάθη, προετοιμάζει την οριστική ανάσταση του σώματος.
Πώς μπορεί να το δεχτεί ο σημερινός,
πολιτισμένος άνθρωπος, που καταχράται αγνωστικιστικώς και κακοποιεί ηδονιστικώς
το σώμα, χωρίς να συγκινείται από την ιερότητά του και να εκπλήσσεται από την
ομορφιά του; Ο άνθρωπος που σκανδαλίζεται και θορυβείται υποκριτικώς για τις
ασθένειές του, χωρίς να πάσχει για την μεταμόρφωσή του και να εργάζεται για τη
θέωσή του. Είμαστε μακριά από ένα πολιτισμό ο οποίος, πριν από την αντιμετώπιση
των ασθενειών και των αναγκών του ανθρώπου, θα έχει αποφασίσει να πάψει να τις
πολλαπλασιάζει. Από έναν πολιτισμό στον οποίο ο καθόλου άνθρωπος θα συνιστά την
όλη αξία ή ανωτερότητά του και ο οποίος, κυρίως, δεν θα αντιστρατεύεται, αλλά
θα συγχωνεύεται με την αγιότητα, αυτόν το χυμό του Πνεύματος, που πρέπει να
διαποτίζει τους πάντες και τα πάντα.
Πηγή: π. Μιχ.
Καρδαμάκης, «Από τα πάθη στα νοήματα των πραγμάτων»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου