Πόσο κοστίζει σήμερα η ανθρώπινη ζωή;

Πριν από λίγες μέρες γίναμε μάρτυρες μις βάρβαρης τραγωδίας με λαθρομετανάστες στο Φαρμακονήσι που μας που φαρμάκωσε τις ψυχές μας. Ποιος μπορεί  να λησμονήσει τον πόνο και τη συντριβή εκείνου του άνδρα που έχασε σε λίγες στιγμές όλη του την οικογένεια στα παγωμένα νερά; Το περιστατικό αυτό και άλλα παρόμοια φέρνουν στη σκέψη μας ένα ερώτημα και μία απορία: Πόσο κοστίζει αλήθεια σήμερα η ανθρώπινη ζωή;

Ο Θεός δημιούργησε τον συνάνθρωπο ως βοηθό του ανθρώπου. Οποιαδήποτε άλλη αντίληψη περί αυτού βρίσκεται πέρα από το σχέδιο του Θεού. Είναι αμαρτία και δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει ότι ο Θεός είναι αγάπη και συνιστά στον άνθρωπο να είναι κι αυτός μόνο αγάπη με αποδέκτη το συνάνθρωπό του. Αυτό σημαίνει, ότι κάθε χαρά ή πόνος πρέπει να μοιράζεται μεταξύ τους. Και αυτό το μοίρασμα σημαίνει κοινωνία με όλους χωρίς όρια, γιατί για το Χριστό κάθε άνθρωπος είναι πλησίον μας.

Ο άνθρωπος έχει ελευθερία ως εικόνα του Θεού που είναι, μπορεί να εργάζεται, να κερδίζει με τίμιο τρόπο το ψωμί του, να βελτιώνει τη ζωή του, να προάγει τον πολιτισμό και να προοδεύει.

Ο Θεός ως κύριος της δημιουργίας σε άλλα πλάσματα τους έδωσε μικρότερη κα σε άλλα μεγαλύτερη σημασία. Εκείνο όμως που δεν επιτρέπονταν να μπει σε καμία ιεράρχηση ήταν ο άνθρωπος και ο συνάνθρωπος. Διότι ο άνθρωπος ως κορωνίδα της δημιουργίας μένει έξω από κάθε εκτίμηση. Είναι δηλ. ανεκτίμητος. Βρίσκεται πέρα από κάθε αξιολόγηση. Είναι μοναδικός και πολύτιμος, ό, τι  πιο πολύτιμο υπάρχει στον κόσμο. Όλα έχουν διατίμηση, εκτός από τον άνθρωπο, γιατί έχει μοναδικότητα.

Δεν ισχύει η αντίληψη, ό,τι μπορούμε να προσφέρουμε, έστω κι έναν άνθρωπο, για ν’ αποκτήσουμε κάποιο αντικείμενο, όσο σπουδαίο κι αν είναι, εκτός κι αν ο ίδιος ο άνθρωπος θυσιάσει τη ζωή του για κάποιο ιδανικό για να ωφεληθούν οι συνάνθρωποί του- για την πατρίδα ή την πίστη. Αλλά αυτό είναι θέμα ελευθερίας. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να θυσιάσει έναν άνθρωπο, για να κερδίσουν οι άλλοι κάτι που στερούνται.

Και αυτά μεν βέβαια στο θεωρητικό, ηθικό και θρησκευτικό επίπεδο.

Τι γίνεται όμως στην πρακτική της καθημερινής ζωής. Γιατί όλα έρχονται σε αντίφαση με όσα αναφέραμε παραπάνω.

Σήμερα διαπιστώνουμε πρόοδο και ανάπτυξη του πολιτιστικού επιπέδου σ’ όλο τον κόσμο. Έχουμε λοιπόν υψηλό δείκτη πολιτισμού. Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει; Κι όμως βλέπουμε καθημερινά δρώμενα που ντροπιάζουν αυτόν τον πολιτισμό!

Ακούμε φρικιαστικά λόγια όπως: «Ναι, σκοτώνουμε κάποιες χιλιάδες ανθρώπων- παράπλευρες απώλειες τις βαπτίζουμε-ή εξορίζουμε κάποιες χιλιάδες ή εκατομμύρια ανθρώπων, για να κτυπήσουμε λ. χ. την τρομοκρατία(Ιράκ). Ποια λοιπόν αξία και τιμή έχει στην πράξη η υπόθεση άνθρωπος; Τι συμβαίνει με την τιμή των αγνώστων, των εξόριστων, των υπανάπτυκτων, των φυγάδων, των λαθρομεταναστών; Πόσο εκτιμάται η ανθρώπινη ζωή και η αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων;

Ο υγιής πολιτισμός απαιτεί το κακό και το άδικο να τιμωρείται. Οι άρχοντες των εθνών και των λαών έχουν χρέος να εξασφαλίζουν «ήρεμον και ησύχιον βίον» για τους πολίτες του και να τους προστατεύουν από κάθε κακό και κακία.

Αλλά για ποιο πολιτισμό μπορούμε να μιλάμε σήμερα, όταν έχει εξευτελισθεί η αξία άνθρωπος στον έσχατο βαθμό; Αξίζει να σκοτώσουμε έστω κι έναν άνθρωπο ως αντιστάθμισμα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας ή ακόμη και της ευδαιμονίας των ανθρώπων; Μπορούμε να στηρίξουμε την ευτυχία του μέλλοντος πάνω στο θάνατο έστω και ενός  αθώου παιδιού;

Είναι γεγονός ότι όλα τα μεγέθη έχουν ανοδική πορεία.

Τελικά με την τιμή και την αξιοπρέπεια του άνθρωπου τι θα γίνει; Δεν ενοχλεί κανέναν αυτή η αντίληψη για τον άνθρωπο; Θα μείνουμε απλοί θεατές; Οι ισχυροί της γης μπορεί ν’ αποφασίζουν για τους λαούς, αλλά η τελική ευθύνη ανήκει και στον καθένα από μας.

π. γ. στ.