Η
Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού, είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας.
Όπως
ο Χριστός ως ιατρός και θεραπευτής ήλθε στον άρρωστο, γερασμένο και νεκρό κόσμο
για να τον αναζωογονήσει και να τον θεραπεύσει με τη χάρη και τη δύναμή Του,
έτσι και η Εκκλησία είναι, πρέπει να είναι, η ζωοποιός δύναμη που θα ζωογονεί,
θα φωτίζει και θ’ αναπλάθει τον κόσμο από την πνευματική αποτελμάτωση, στην
οποία έχει περιέλθει με τις δικές του επιλογές.
Οι
προεστώτες της Εκκλησίας είναι όπως τόνισε ο ίδιος ο Χριστός:
-Ό, τι ήταν το
αλάτι, η μόνη δύναμη για τη συντήρηση των τροφών.
-Ό,
τι το φως, έστω από λυχνάρια και καντήλια, τότε που δεν υπήρχε το ηλεκτρικό
ρεύμα.
-Ό, τι η ζύμη για
το αλεύρι για να γίνει ψωμί.
Στους αποστόλους
του είπε ο Χριστός:
«Ούτω
λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και
δοξάσωσιν τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς». Όρισε δε ως αποστολή τους να
γίνονται μάρτυρές Του «εν τε Ιερουσαλήμ και πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και
έως εσχάτου της γης».
Αλλοίμονο,
αν η Εκκλησία λόγω υπαιτιότητας των κληρικών της ξεχάσει την αποστολή της και
ασχολείται με άλλα.
Αλλοίμονο,
αν η Εκκλησία καταλήξει να γίνει νεκρός θεσμός μέσα σ’ ένα πνευματικά νεκρό
κόσμο.
Αλλοίμονο, αν η
Εκκλησία «συσχηματισθεί» με τον κόσμο.
Αλλοίμονο,
αν η Εκκλησία λησμονήσει αυτή την αποστολή της και προτιμήσει για λίγη τυπική
αποδοχή από το κοσμικό κατεστημένο και θεωρήσει ως αποστολή της τη
διακοσμητική παρουσία της σε κοσμικής
φύσεως δεξιώσεις.
Αλλοίμονο,
«αν το άλας μωρανθεί, εν τίνι αλισθήσεται;». Τι χρειάζεται πια; «Εις ουδέν
ισχύει έτι- θα έχει καταντήσει άξια «βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των
ανθρώπων» .
Συμπερασματικά:
Όπως ο Θεός «πάντα δύναται, αρνήσασθαι εαυτών ου δύναται», έτσι και η Εκκλησία
δεν έχει το δικαίωμα ν’ αρνηθεί την υπόστασή της και την αποστολή της.
Μητροπολίτου
Νικοπόλεως κυρού ΜΕΛΕΤΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου