Το Γένος περνούσε τις πιο κρίσιμες
στιγμές του. Είχε όμως ριζώσει ο σπόρος που είχε σπείρει με την παιδεία ο
Πατροκοσμάς πριν σαράντα χρόνια κατά τις περιοδείες του στη Μακεδονία και την
Ήπειρο. Στοιχειώδη σχολεία άρχισαν να λειτουργούν παντού, ενώ ιδρύθηκαν ανώτερα
στην ΚΠόλη, στην Καστοριά, στη Μοσχόπολη, στα Αμπελάκια κ.α.
Και
η μεγάλη ώρα, που ενσάρκωνε τις ελπίδες αυτών που ζούσαν κι αυτών που
γεννήθηκαν και πέθαναν σκλάβοι κατά τους αιώνες της Σταύρωσης του Γένους, έφτασε.
Με κοινή συμφωνία των αρχηγών της Φιλικής Εταιρείας η έκρηξη της επαναστάσεως
ορίσθηκε για τις 25 Μαρτίου 1821. Υπό την πίεση των γεγονότων εκδηλώθηκε
μερικές μέρες νωρίτερα. Τι κι αν η στιγμή ήταν ακατάλληλη για να δρώμενα στην
Ευρώπη; Με την ύψωση του λάβαρου της επαναστάσεως ρίγησαν οι υπόδουλοι. Εθνικό
προσκλητήριο. Οι χθεσινοί σκλάβοι έτρεξαν στα βουνά, στους καπεταναίους της
περιοχής τους. Βασικός πυρήνας του αγώνα ήταν οι κλέφτες των βουνών. Αγράμματοι οι περισσότεροι,
αγριεμένοι από τις στερήσεις και τους κινδύνους πολεμούσαν με πάθος τον
τύραννο. Έπειτα από έναν τέτοιο αγώνα, με πολλές κυμαινόμενες φάσεις, αγώνα που
έδινε κουράγιο και στους υπόδουλους των Βαλκανίων, αγώνα που συγκίνησε τον λαό της Ευρώπης και ενέπνευσε τους
καλλιτέχνες της, ήλθε η πολυπόθητη
λευτεριά. Η πατρίδα απελευθερώθηκε. Όχι ολόκληρη, γιατί άφησε εκτός συνόρων το
μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνισμού. Το αναπάντεχο όμως θαύμα έγινε. ΄Ισως αυτό
το θαύμα εικονίζεται στο πρώτο νόμισμα της χώρας. Ο Φοίνικας που αναγεννιέται από
τη στάχτη. Άρχισε να ανατέλλει μία ελπίδα. Ελπίδα για ολοκληρωτική εθνική ολοκλήρωση.
Πηγή:Γ. ΑΧ.
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, «Πειρ. Εκκλησία-τ. 114
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου