«Ναι μεν ο Ρωμηός έχει απόλυτον
πεποίθησιν εις την Ρωμηοσύνην του, αλλά ούτε φανατικός ούτε μισαλλόδοξος είναι
και ούτε έχει καμμίαν ξενοφοβίαν. Αντιθέτως αγαπά τους ξένους ουχί όμως αφελώς.
Τούτο διότι γνωρίζει ότι ο Θεός
αγαπά όλους τους ανθρώπους και όλας τα φυλάς και όλα τα έθνη χωρίς διάκρισιν
και χωρίς προτίμησιν. Ο Ρωμηός γνωρίζει ότι η Ρωμηωσύνη του κατέχει την
αλήθειαν και είναι η υψίστη μορφή των πολιτισμών. Αλλά κατανοεί άριστα το
γεγονός ότι ο Θεός αγαπά τον Ρωημόν, όχι όμως περισσότερον από τους άλλους. Ο
Θεός αγαπά τον κάτοχον της αλήθειας αλλ’
εξ ίσου αγαπά τον κήρυκα του ψεύδους. Αγαπά τον άγιον, αλλ’ αγαπά εξ ίσου ακόμη
και τον διάβολον.
Δια τούτο η Ρωμηοσύνη είναι
αυτοπεποίθησις, ταπεινοφροσύνη και φιλότιμον και όχι κίβδηλος αυτοπεποίθησις,
ιταμότης και εγωισμός. Ο ηρωισμός της Ρωμηοσύνης είναι αληθής και διαρκής
κατάστασις του πνεύματος και όχι αγριότης, βαρβαρότης και αρπακτικότης.
Οι μεγαλύτεροι ήρωες της Ρωμηοσύνης
συγκαταλέγονται μεταξύ των αγίων.
Η Ρωμηοσύνη διαφέρει των άλλων
πολιτισμών, διότι έχει το ίδιον θεμέλιον με τον ηρωισμόν της ως και δια την
αγιοσύνην της δηλ. το ρωμαίικον φιλότιμον το οποίον δεν υπάρχει εις τον
ευρωπαϊκόν πολιτισμόν. Παρά ταύτα οι Γραικύλοι από το 1821 μέχρι σήμερον
προπαγανδίζουν ότι οφείλομεν να εγκαταλείψωμεν την Ρωμηωσύνην και να γίνωμεν
Ευρωπαίοι, διότι δήθεν ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ανώτερος από την
Ρωμηοσύνην.
Η Ρωμηοσύνη δεν αποδεικνύεται.
Περιγράφεται. Δεν χρειάζεται απολογητάς. Είναι απλώς αυτό που είναι. Το δέχεται
κανείς ή το απορρίπτει…
Και σήμερον άλλοι παραμένουν Ρωμηοί,
άλλοι όμως αμερικανεύουν, ρωσεύουν, φραντσεύουν, αγγλεύουν, δηλαδή γραικεύουν».
Πρωτ. Ιωάννης Ρωμανίδης
«ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ»
(Εκκλησ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ τ. 202)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου