“ΒΡΑΣΕ ΡΥΖΙ”

 

Η λαϊκή αυτή έκφραση “βράσε ρύζι”, λέγεται συνήθως σε περιπτώσεις ασυνεννοησίας και ελλείψεως επικοινωνίας, όπως παλαιότερα έλεγαν “βράσε κουρκούτι” ή βράσε τραχανά”. Και αυτήν περίπου την έκφραση, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, εχρησιμοποίησε και ο Μέγας Αντώνιος για κάποιους επισκέπτες του, που προφασίζονταν διάφορα για να μη πειθαρχήσουν στα λόγια του Ευαγγελίου. Στο “Γεροντικόν” διαβάζουμε το γεγονός:

          “Πήγαν μια μέρα στο ασκητήριο του Μεγάλου Αντωνίου κάποιοι αδελφοί και τον παρεκάλεσαν να τους πει λόγον σωτηρίας: “Πες μας κάτι, πως να σωθούμε”. Και ο γέροντας τους αποκρίθηκε: “Ακούσατε τι λέγει η Αγία Γραφή; Σας αρκεί αυτή για να σωθείτε”. Εκείνοι όμως επέμεναν και του είπαν: “Θέλουμε να ακούσουμε κάτι και από σένα, πάτερ”. Τότε ο Μέγας Αντώνιος τους είπε: “Το Ευαγγέλιο λέγει: “Εάν τις σε ραπίσει εις την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην”. Του λένε οι επισκέπτες του: Αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε”. Τους ξαναλέει ο γέροντας: “Αν δεν μπορείτε να στρέψετε και την άλλη σιαγόνα, τουλάχιστον υπομείνετε το ράπισμα στην μία”. Του λένε πάλι: “Ούτε αυτό μπορούμε”. Απαντά και πάλι ο γέροντας: “Αν αυτό δεν το μπορέστε, μην, μην ανταποδώσετε το χτύπημα”. Και του είπαν οι αδελφοί: “Ούτε και αυτό το μπορούμε”. Τότε ο Μέγας Αντώνιος στράφηκε στον μαθητή του, που παρακολουθούσε τη συνομιλία και του λέγει: “Κάμε τους λίγη κουρκούτη, γιατί είναι ανήμποροι”. Και λέγει στους επισκέπτες του: “Αν αυτό δεν μπορείτε και εκείνο δεν τον θέλετε, τι να σας κάμω; Προσευχή χρειάζεται”.

          Πόσοι από μας δεν βρίσκονται στην ίδια θέση με τους αδελφούς, που πήγαν στο ασκητήριο του Μεγάλου Αντωνίου; Κι εμείς κουρκούτι χρειαζόμαστε ή μάλλον προσευχή και μετάνοια.

          ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ, Π. Μ. Σωτήρχος