Όταν ξεκινάς για τον Ναό, να λες με τον λογισμό σου: “Που πηγαίνω; Τώρα μπαίνω στον Οίκο του Θεού. Τι κάνω; Προσκυνώ τις εικόνες, τον Θεό”. Από το κελλί σου ή από το διακόνημά σου πηγαίνεις στον Ναό. Από τον Ναό να πας στον Ουρανό και πιο εκεί ακόμη, στον Θεό.
Πως γίνεται αυτό;
Ο Ναός είναι το “σπίτι” του Θεού. Και
το δικό μας πραγματικό σπίτι είναι στον Παράδεισο. Εδώ ψάλλουν οι αδελφές. Εκεί
οι Άγγελοι, οι Άγιοι....Αν, όταν πηγαίνουμε σε ένα κοσμικό σπίτι, χτυπάμε την
πόρτα, σκουπίζουμε τα πόδια μας, καθόμαστε συνεσταλμένα, τότε μάσα στον Οίκο
του Θεού, όπου θυσιάζεται ο Χριστός, τι πρέπει να κάνουμε; Με μία σταγόνα
θεϊκού Αίματος μας εξαγόρασε από την αμαρτία και στην συνέχεια μας νοσηλεύει
με κιλά Αίματος και μας τρέφει με το
πανάγιο Σώμα Του.
Όλα, λοιπόν, αυτά τα φρικτά και θεία γεγονότα, όταν τα φέρνουμε στην μνήμη μας, μας βοηθούν να κινούμαστε με ευλάβεια μέσα στον Ναό. Αλλά βλέπω στην θεία Λειτουργία, ακόμη και όταν ο ιερέας λέει: “Άνω σχώμεν τας καρδίας” και λέμε “έχομεν προς τον Κύριο”, λίγοι είναι αυτοί που έχουν τον νου τους προς τον Κύριο! Γι’ αυτό καλύτερα να λέμε νοερώς “να έχουμε τις καρδιές μας προς τον Κύριον”, γιατί ο νους μας και η καρδία μας είναι όλο προς τα κάτω. Λέμε ψέματα, γιατί λέμε “έχομεν”, αλλά δεν έχουμε εκεί τον νου μας. Βέβαια, εάν έχουμε την καρδιά μας προς τα “άνω”, όλα θα παν προς τα “άνω”.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου