Φοβάσαι.... φοβάσαι να κάνεις αυτό το πρώτο βήμα.
Είναι
τόσο πολλά αυτά που σκέφτεσαι.
Είναι
όλες οι δυσκολίες που βλέπεις οι θα αντιμετωπίσεις.
Είναι
το γεγονός ότι δεν θα νιώθεις σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Είναι το γεγονός ότι
θα ήθελες να ήσουν λίγο παραπάνω έτοιμος, πριν ξεκινήσεις τον αγώνα που έχεις
μπροστά σου.
Μπερδεύεται
το μυαλό και γίνονται ένα κουβάρι οι σκέψεις σου.
Εύχεσαι
να είχες λίγο χρόνο παραπάνω.
Εύχεσαι
να μπορούσες να το είχες οργανώσει καλύτερα.
Και
ο αγώνας αυτός μπορεί να πάρει πολλά ονόματα και μορφές. Γιατί ο καθένας έχει
του δικούς του, προσωπικούς αγώνες.
Θυμήσου
όμως. Άνθρωπε. Θυμήσου....
Θυμήσου
την πρώτη φορά, την πρώτη σου επαφή με τη θάλασσα. Πρέπει να ήσουν παιδί ακόμη
όταν σου τη γνώρισαν. Και φοβόσουν....Φοβόσουν πολύ. Ήταν το γεγονός ότι δεν
ήξερες να κολυμπάς. Ήταν το γεγονός ότι δεν το είχες ξανακάνει. Και όμως να’
σαι, χρόνια αργότερα, να την απολαμβάνεις και να προσμένεις το πότε θα σμίξεις
ξανά μαζί της. Χρειάστηκε και τότε να κάνεις το πρώτο βήμα. Να ακουμπήσεις για
πρώτη φορά το νερό.
Και
εκείνες τις πρώτες φορές χρειάστηκε να παλέψεις. Και βυθίστηκες και νερό
κατάπιες και προς τον βυθό πήγες να φύγεις. Ξανά και ξανά.
Και
τώρα να’ σαι. Απολαμβάνεις τη
τα νερά της.
Έτσι
και στη ζωή. Άνθρωπε. Δυσκολίες θα αντιμετωπίσεις. Και θα πέσεις. Και θα
ματώσεις. Και θα θυμώσεις. Όμως μην περιμένεις έτοιμος να νιώσεις για να
ξεκινήσεις τον αγώνα. Άνθρωπε. Ξεκίνα, πάλεψε, και αυτό είναι που έτοιμο θα σε
κάνει.
Έχε
στον νου σου τη θάλασσα.... Κανείς δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας πως κολυμπάει.
Κανείς δεν έμαθε να κολυμπάει στη στεριά.
Βουτώντας σε αυτή, άνθρωπε, έμαθες το κολύμπι.
Ελευθέριος
Ελευθεριάδης
ψυχολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου