Όσα
αμαρτήματα και αν διαπράξει ο άνθρωπος, ακόμα και τα πιο φοβερά, πάντα υπάρχει
μ ε τ ά ν ο ι α. Όσο βρισκόμαστε σ’
αυτόν τον κόσμο είναι ορθάνοιχτες οι πόρτες και της κολάσεως και του
παραδείσου. Κι αυτό γιατί είναι πάντα ανοιχτή η πόρτα της μετανοίας. Γι’ αυτό
ας μην απελπίζουμε κανέναν και ας μη κλείνουμε
την πύλη της επιστροφής και της σωτηρίας. “Έλθετε προς με πάντες οι
κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς”, φωνάζει σε όλους μας ο
Κύριος. Γιατί λοιπόν εμείς, και με ποιο δικαίωμα εμποδίζουμε τους άλλους να
επιστρέψουν και να σωθούν; “Μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε και εν ω μέτρω μετρείτε
μετρηθήσεται υμίν”. Αντίθετα πρέπει να βοηθούμε όσους ειλικρινά θέλουν να
μετανοήσουν και να σωθούν. Όπως έγινε μια φορά και με τον άγιο Παφνούτιο
“Ζούσε κάποιος μοναχός σε σκήτη
μαζί με τον Αββά Παφνούτιο και τον
πολεμούσε η σαρκική αμαρτία. Και έλεγε: “Και δέκα γυναίκες να πάρω, πάλι δεν
ικανοποιώ την επιθυμία μου”. Ο γέροντας του μιλούσε με όλη του την πραότητα και
την αγάπη του και προσπαθούσε να τον στηρίξει λέγοντας: “Μη μιλάς έτσι, τέκνο
μου. Πόλεμος είναι των δαιμόνων”. Αλλά ο μοναχός δεν πείσθηκε, αλλά πήγε στην
Αίγυπτο και πήρε γυναίκα. Μετά από καιρό ανέβηκε ο Αββάς από την έρημο στην
Αίγυπτο για κάποια δουλειά στη σκήτης και είδε τον μοναχό φορτωμένο με ζεμπίλια
οστράκων. Δεν τον αναγνώρισε όμως, παρά
μόνον όταν του μίλησε ο ίδιος: “Εγώ είμαι, ο τάδε μαθητής σου”. Τότε ο
γέροντας, που τον είδε σ’ αυτό το κατάντημα τον συμπόνεσε πολύ και έκλαψε. Και
με δακρυσμένα μάτια του λέγει: “Πως άφησες, παιδί μου, εκείνη την τιμή και
έφτασες σ’ αυτό το κατάντημα; Πλην,
πήρες τις δέκα γυναίκες, που ήθελες;”
-
“Μόνον μια επήρα και βασανίζομαι για τη χορτάσω ψωμί”, απάντησε αναστενάζοντας
ο παλιός μοναχός.
-
Έλα πάλι μαζί μας” του ξανάπε ο γέροντας.
-
Υπάρχει μετάνοια, Αββά”, ρώτησε.
-
Υπάρχει” του αποκρίθηκε.
Τότε εκείνος τα εγκατέλειψε όλα και τον ακολούθησε στην σκήτη. Και αποδείχτηκε στην πράξη ένας πολύ άξιος μοναχός και σώθηκε.
“ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ”, Π. Μ. Σωτήρχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου