Διαφήμιση και ύβρις

          Αντιγράφω το πολύ σαφές και ταυτόχρονα καυστικό απόσπασμα από το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, το σχετικό με την  υβριστική ανάρτηση για την Παναγία, παραμονές των Χριστουγέννων, του κ. Ηλία Μόσιαλου: “Ο φανατισμός και η έλλειψη σεβασμού στον άλλον δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό των “θρησκειών” ή των “αλλοθρήσκων”, αλλά οριζόντιο γνώρισμα πολλών ανθρώπων, συντηρητικών και προοδευτικών. Είναι επίσης σαφές ότι κανένας δεν μπορεί να επικαλείται το επιχείρημα  της ιδιωτικότητας για την ρατσιστική συμπεριφορά του, όταν κατέχει θέσεις κρατικής ευθύνης και εκφράζεται δημοσίως”.

          Είναι μια δήλωση σεβασμού σε ό, τι είναι ιερό για τους ανθρώπους. Επισημαίνει ότι ο φανατισμός είναι οριζόντιο γνώρισμα συντηρητικών και προοδευτικών, όχι μόνο κάποιων θρησκευόμενων. Το ανακοινωθέν υποδηλώνει την ύπαρξη θρησκευτικού φανατισμού, χωρίς να κατονομάζει τις θρησκείες από τις οποίες πηγάζει. Αυτό όμως το έκανε Έλληνας δημοσιογράφος και Ευρωβουλευτής  σε ερώτηση του προς την Κομισιόν, στην οποία εξομοίωσε τις εύλογες, καθαρές, αλλά και ευπρεπέστατες αντιδράσεις  της Ιεράς Συνόδου, αλλά και των μελών της Κυβέρνησης, με την “εκστρατεία φανατικών ισλαμιστών στα σατιρικά σκίτσα  του Chrie Hebdo”.

          Η λογική (με την αριστοτελική της θεμελίωση) αδυνατεί να παρακολουθήσει τέτοιους ανορθολογισμούς. Δηλαδή, κατά τον Ευρωβουλευτή, επιτρέπεται η ύβρη, αλλά απαγορεύεται η λογικά τεκμηριωμένη αντίδραση στην ύβρη. Μια τέτοια άποψη συνιστά την δικτατορία των υβριστών και προσφέρει προστασία στο ακατέργαστο θυμικό και την ατιθάσευτη αγριότητα ήθους. Και φυσικά δηλώνει έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας.

          Δεν είναι δυνατόν να δεχθεί κανείς ότι το εν λόγω σκίτσο ήθελε να προβάλλει τον εμβολιασμό και όχι την πίστη εκατομμυρίων Χριστιανών. Έχουν υψηλή ευφυΐα  και ο εμπνευστής του και ο Ευρωβουλευτής υπερασπιστής του, ώστε να καταλαβαίνουν την ανίερη αιχμηρότητά του, που το καθιστούσε διαφήμιση της ύβρης και όχι του εμβολιασμού.

          Η αντίδραση στο υβριστικό σκίτσο προφανώς δεν σημαίνει περιορισμό της θρησκευτικής ελευθερίας ή του λόγου, αντίθετα είναι επιβεβαίωση της ελευθερίας του λόγου και του σεβασμού τη θρησκείας.

          π. Θ. Α. Β.