Πάμε άλλη μια φορά....

 

Αναλογίσου,Άνθρωπε,αναλογίσου και σκέψου, τη μέχρι τώρα ζωή σου.Σίγουρα εμπόδια και κακοτοπιές έχεις συναντήσει. Σίγουρα έχουν υπάρξει μέρες που να βραδιάσει έχεις ευχηθεί, για να μην άλλο σκέφτεσαι και έχουν υπάρξει νύχτες, νύχτες που παρακάλεσες να μην, νύχτες που φοβήθηκες να ξημερώσει.

          Δεν ξέρω αν ήταν η μοναξιά, ο κίνδυνος, η αρρώστια, ο θάνατος ή κάποιο άλλο πρόβλημα, που την ψυχή σου τότε την ξερίζωνε. Ξέρω μόνο ότι και σε σένα κάποτε συνέβη.

          Προς τι λοιπόν ο φόβος τώρα, Άνθρωπε; Προς τι η απελπισία;

          Όχι.

          Για άλλη μια φορά θα το σφίξουμε το ζωνάρι, Άνθρωπε. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Τι και αν δεν το ξαναπεράσαμε. Τι και αν το άγνωστο τρομάζει. Θα δουλέψουμε. Θα παλέψουμε. Θα πετάξουμε τους παλιούς τους εαυτούς. Θα συγχωρήσουμε και στον αδελφό  δεν θα στραφούμε.

          Ακόμα και αν ο αδελφός αυτός, ως τα σήμερα, απέναντι στεκόταν. Δεν θα επαναπαυτούμε, Άνθρωπε,. Δεν είναι άλλωστε η ώρα γι’ αυτά. Θα δουλέψουμε και δεν θα επαναπαυτούμε.

          Αλλά και από την άλλη.....

          Θα συνεχίσουμε να ελπίζουμε, Άνθρωπε. Να χαμογελάμε. Γιατί είναι ο χειρότερος σύμβουλος ή απελπισία, Άνθρωπε. Καταστροφέας ψυχών. Θα συνεχίσουμε να ελπίζουμε και να χαμογελάμε, καθώς θα φέρνουν κύκλους οι κόμποι στο σχοινί. Και θα προσμένουμε εκείνο το ξημέρωμα, που όπως η μοναξιά, ο κίνδυνος, η αρρώστια, ο θάνατος και όλα τα άλλα έμοιαζαν πλέον παρελθόν, έτσι κι αυτό θα’ χει περάσει.

          Και με αυτά τα δυο για κουπιά  θα το βγάλουμε το αγρίεμα της θάλασσας, όσο φοβερό και αν είναι.

          Τα θέλουμε όμως και τα δύο, Άνθρωπε, άκου τον Αυγουστίνο.

          Ήταν δύο, σου λέει, οι ληστές.....

          Και ο ένας καθώς χάθηκε, να μην επαναπαύεσαι σου έμαθε.

          Και ο άλλος καθώς σώθηκε, μην απελπίζεσαι σου είπε.

          Ελευθέριος Ελευθεριάδης, Ψυχολόγος