Περί εσωστρέφειας

 

Η κατάσταση της εσωστρέφειας θεολογικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως παράλογη, παρά φύση, σχιζοφρενική, αλλοτριωτική. Γι’ αυτό οι εσωστρεφείς διακατέχονται από ένα σωρό νευρωτικές διαταραχές «κόμπλεξ», που δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα αποτελέσματα της αυτονομήσεώς τους από την ίδια την ύπαρξή τους με το θεϊκό περιβάλλον, εξάρσεις ή ξεσπάσματα της παρά φύση αλλότριας απομόνωσης.

          Η εσωστρέφεια αυτή καθεαυτή είναι πάθος, διότι τα πάθη είναι «σχέσεις ξένες προς ένα περιβάλλον, που δεν εναρμονίζεται με την «μνήμη του Θεού» είναι έξω από την περιρρεόυσα θεϊκή ατμόσφαιρα».

          Και η εσωστρέφεια είναι κατάσταση που, εφόσον απομονώνει τον άνθρωπο, τον οδηγεί έξω από το θεϊκό περιβάλλον. Η πραγματικότητα αυτή περιγράφεται με γλαφυρότητα από τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο, ο οποίος σημειώνει: « όπερ συμβαίνει τω ιχθύι εξεληλυθότι του ύδατος, τούτο και τω νοϊ συμβαίνει εξεληλυθότι της μνήμης Θεού και μετεωριζομένω εν τη μνήμη του κόσμου».

          Αρχιμ. Μακάριος Γρινιεζάκης