.jpg)
«Καλόγερε, πως δεν ξυπνάς απ’ τη βαθειά σιγή σου;»
Σήκω και σήμερα ξανά με
τη τρανή φωνή σου,
φώναξε, βροντοφώνησε,
στα πέρατα να φθάσει,
Να μάθει τούτη η νέα
γενιά, που πνίγεται στο ψέμα,
ποια ήταν εκείνη η
πνοή, η ψυχή του ‘ 21.
Σήκω Καλόγερε να πεις,
πως η ζεστή καρδιά σου,
σαν χόβολη εφύλαξε τη
σπίθα του αγώνα.
και τετρακόσια ολόχρονα
απ’ το «Κρυφό Σχολειό σου»,
μεσ’ στις καρδιές την
πέρναγε των σκλάβων μαθητών σου.
Και μ’ αυτήν έβαλες
φωτιά, που άναψε και ζέστανε,
που φλόγισε τις παγωμένες καρδιές, τις καταρρακωμένες.
Ξύπνα Καλόγερε να πεις
σ’ αυτούς που αμφιβάλλουν,
πως μπροστά επήγαινε ο
Σταυρός και πίσω η ανδρεία.
Πρώτα η «άγια πίστη του
Χριστού», μετά η ελευθερία.
Καλόγερε, πως δεν
μιλάς, γιατί τώρα σωπαίνεις;
Κτυπούν την πίστη του
Χριστού, την πολεμούν, τη διώχνουν.
Σκλαβόπουλα σε
καρτερούν ξανά να τα μαζέψεις,
Το μυστικό της
λευτεριάς ν’ ακούσουν από σένα.
Σήκω και σήμερα ξανά σε
νέο μικρό Σχολειό,
λυχνάρι ελπίδας άσβηστο να ανάψεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου