Η αληθινή πρόοδος

 

Φαίνεται ότι η υπό τον ήλιο κοινωνία των ανθρώπων προοδεύει μόνο μέσα από δυσχέρειες και φρικτούς πειρασμούς. Αν δεν συμβεί κάποιο μεγάλο κοινωνικό κακό, δεν κινητοποιούμαστε. Με δοκιμασίες εξαναγκαζόμαστε να παίρνουμε τον δρόμο τη προόδου.

          Την πρόοδο, βέβαια, την καταλαβαίνουν οι πολλοί μόνον στις θετικές κινήσεις των δεικτών της οικονομίας και κάποιοι λιγότεροι στα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Υπάρχει κοντά σ’ αυτούς και η κατηγορία των συνανθρώπων μας, που ως πρόοδο αποδέχονται μόνον τον σεβασμό και την αποδοχή όλων των ιδιορρυθμιών που εμφανίζουμε οι πεπτωκότες άνθρωποι που καθοδηγούμενοι από τα πάθη μας, τα οποία ισχυροποιούνται από την φθορά της φύσης μας, η οποία (φθορά) μόνον εν Χριστώ Ιησού και στην Εκκλησία Του αναχαιτίζεται και η φύση μας ανακαινίζεται.

          Η αληθινή πρόοδος πάντως, που είναι κατανοητή ακόμη και από τους ανθρώπους που αγνοούν την θεολογική προοπτική  της ζωής μας, η οποία έχει εγκατασταθεί στην φύση μας από τον Δημιουργό μας, είναι πρόοδος στην αλληλεγγύη, η ευαισθητοποίηση στον πόνο πασχόντων και εμπεριστάτων.

          Δεν μιλούμε για αγάπη, αλλά για αλληλεγγύη, η οποία μπορεί  να είναι μια καλή αντίδραση της φιλαυτίας μας. Βλέπουμε εικόνες από τους καταστροφικούς σεισμούς της Τουρκίας. Βλέπουμε εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς στέγη, χωρίς την αναγκαία υγιεινή τροφή, με οικείους νεκρούς ή αγνοημένους  και σκεφτόμαστε την πιθανότητα που δεν είναι μικρή,  να βρεθούμε και εμείς στην ίδια θέση -έχουμε άλλωστε εμπειρία καταστροφικών σεισμών- .  Αυτή η σκέψη, με τον σύμφυτο φόβο, υπερβαίνει εύκολα μίση, εχθρότητες, ακόμη και εθνικές διαφορές (χωρίς να τις διαγράφει) και αναπτύσσει αισθήματα αλληλεγγύης. Αφήνει την διπλωματία και σκέφτεται τον πάσχοντα και εμπερίστατο άνθρωπο. Νιώθει το τι πραγματικά έχουμε ανάγκη οι άνθρωποι, οι «εξ ενός αίματος» δημιουργημένοι από την Αγία Τριάδα.

          Ο φρικτός πειρασμός των καταστροφικών σεισμών της Τουρκίας έδειξε το πως με δοκιμασίες εξαναγκαζόμαστε οι άνθρωποι να εξανθρωπιζόμαστε και να παίρνουμε τον δρόμο της προόδου…..

          Σ’ ένα τροπάριο της Εκκλησίας που ψάλλουμε αυτή την περίοδο αναφέρεται: «Αρχή κατανύξεως και μετανοίας κακών αλλοτρίωσις και παθών εγκράτεια, διό σπουδάσωμεν αποκοπήν των πονηρών έργων ποιήσασθαι». Η κατάνυξη είναι συνοδός της μετανοίας. Για να υπάρξουν όμως κατάνυξη και μετάνοια είναι απαραίτητη η προσπάθειά μας να αλλοτριώσουμε, να αποξενωθούμε από το κακό και να βάλλουμε χαλινό σωφροσύνης στα πάθη.

          Η αλλοτρίωση από το κακό και η εγκράτεια των παθών είναι οι σημαντικότεροι συντελεστές της προόδου του ανθρώπου στην φυσική θεολογική του προοπτική.

          π. Θ. Α. Β. «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΉ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ». τ. 319