«Γενηθήτω το θέλημά σου..» Β΄

Δεν θα ήταν άσχημα να πάμε τώρα για μια στιγμή και στη δικιά μας ζωή. Αγωνιζόμαστε στη ζωή, αρχίζουμε, έχουμε σχέδια, έχουμε προγράμματα, προχωράμε καλά, αλλά σε μια στιγμή μπορεί να  περάσουμε δυσκολίες. Νομίζω ότι δεν υπάρχει  άνθρωπος που να μην περάσει τη Γεσθημανή του. Και την ώρα πού τα πάντα καταρρέουν, τότε μόνο τα πάντα ανασταίνονται, και τότε μόνο καταλαβαίνει κανείς αυτό που είπε ο Κύριος, ότι το να ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός και όχι το δικό μου, αυτό είναι που με τρέφει. Εκείνη τη στιγμή που τα πάντα είναι σκεπασμένα με σκοτάδι, αν ο άνθρωπος πει-Θεέ μου, να γίνει το θέλημά σου, αμέσως παίρνει μια άλλη δύναμη, ανασταίνεται και προχωρεί  παντοκρατορικά και σεμνά προς την οδό, προς τη διάβαση, προς το Πάσχα που είναι ο Χριστός, σε μια εξέλιξη που δεν σταματά ποτέ. Και τότε, εκ των υστέρων, θα ευχαριστεί κανείς τον Θεό όχι για τις ευκολίες της ζωής του και για τη Γεσθημανή του, η οποία τον ανάγκασε, μέσα στην εξάρθρωση του εαυτού του, να πει το λογισμό του ελεύθερα, να καταλήξει στο Θεό: «Θεέ μου, να γίνει το δικό σου θέλημα». 

Νομίζω ότι αυτό το «γενηθήτω το θέλημά σου» μοιάζει με το «γενηθήτω» το δημιουργικό, και με το λειτουργικό γενηθήτω (όταν ο ιερεύς ιερουργεί το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και παρακαλεί τον Πατέρα να καταπέμψει το Άγιο Πνεύμα και να ποιήσει τον άρτον Σώμα Χριστού και το εν τω Ποτηρίω Αίμα Χριστού και λέει το Αμήν, Αμήν, Αμήν, οπότε ήδη έγινε το μυστήριο. Υπάρχει μια σχέση μεταξύ του δημιουργικού γενηθήτω και του λειτουργικού). Όταν ο άνθρωπος συνειδητά πει, Θεέ  μου, να γίνει το θέλημά σου και σε μένα, μοιάζει και με αυτό που είπε η Παρθένος στον Αρχάγγελο Γαβριήλ: «γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», να γίνει σε μένα , στην ύπαρξή μου, μέσα μου, κατά το ρήμα σου, Θεέ μου, να γίνει κατά το θέλημά σου. Οπότε ο άνθρωπος αγιάζεται και παίρνει μια άλλη δύναμη. 

Λέει ο Αββάς Ισαάκ κάπου, ότι ο άνθρωπος μπορεί, υπακούοντας στο Θεό, να γίνει Θεός κατά χάριν, και να δημιουργήσει εκ του μη όντος νέους κόσμους: ο άνθρωπος γίνεται τελείως νέος, ο αδύνατος παίρνει άλλη δύναμη και ο νεκρός παίρνει νέα ζωή και προχωρεί. Τότε καταλαβαίνει ότι, πράγματι, είναι τροφή πραγματική το να καταλήξει να πει ήρεμα, «Θεέ μου, να γίνει το θέλημά σου και όχι το δικό μου». 

Γι’ αυτό βλέπετε ότι ο αληθινός θεολόγος δεν είναι αυτός που πάει στο Πανεπιστήμιο και παίρνει άριστα επειδή θυμάται μερικές χρονολογίες και μερικά ονόματα ή γράφει μια εργασία, αλλά αληθινός θεολόγος που γνωρίζει ποια είναι η δύναμη και η αλήθεια της διδασκαλίας του Κυρίου, είναι αυτός ο οποίος στη δύσκολη στιγμή λέγει: μη το εμόν αλλά το σον γενέσθω θέλημα. Τότε όλος ο Θεός μπαίνει μέσα του, τον ίδιο τον άνθρωπο τον κάνει θεολόγο, τον κάνει θεό κατά χάριν και προχωρεί εν Χριστώ Ιησού με ένα άλλο τρόπο μπροστά. Και όπως ο Κύριος αναστημένος προχωρούσε κεκλεισμένων των θυρών έτσι και ο άνθρωπος, αυτός ο αδύνατος αλλά παντοδύναμος με τη χάρη του Θεού, προχωρεί είτε τα προβλήματα είναι λυμένα ή ανοιχτά. Γι’ αυτό αν τυχόν περνάμε δυσκολίες ας λέμε το λογισμό μας ελεύθερα. Όπως θέλει κανείς να εκφρασθεί, ας εκφρασθεί, γιατί ο Θεός είναι Πατέρας μας. Αλλά στη συνέχεια ας πούμε. Θεέ μου, εγώ δεν ξέρω, εσύ ξέρεις, εσύ με αγαπάς πιο πολύ απ΄ ό, τι τους αγαπώ εγώ και πιο πολύ ανήκουν σε σένα όλοι απ’ ό, τι ανήκουν σε μένα. Οπότε ας γίνει το θέλημά σου. Αν τυχόν το θέλημά σου εξωτερικά φαίνεται καταστροφή, νάναι καταστροφή. Καλύτερα μια θεοθέλητη καταστροφή παρά οποιαδήποτε επιτυχία με την ανθρώπινη βούληση, που είναι αληθινό χαντάκωμα και αληθινή καταστροφή. Τότε το «γενηθήτω το θέλημά σου» είναι η φράση που μας τρέφει και μας ανασταίνει σε ένα άλλο χώρο.  

Αρχιμ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, προηγουμένου Ι. Μ. ΙΒΗΡΩΝ Αγίου Όρους.