Λόγοι Αθωνιτών Πατέρων

"Εκείνος που είναι

ξένος της ειρήνης

είναι ξένος της χαράς."

"Θα μας λυπηθεί Εκείνος που λυπάται όλους…"

«Αυτός που όλα τα καταλαβαίνει! Αυτός είναι ο Μόνος. Είναι ο Κριτής. Θα παρουσιασθεί εκείνη  την ημέρα και θα πει :« πού είναι, λοιπόν, εκείνη η φτωχή κοπέλα, που θυσιάστηκε για την κακιά και φθισικιά μητριά της, που θυσιάστηκε για να βοηθήσει μικρά παιδάκια, παιδάκια που δεν ήτανε δικά της; Πού είναι εκείνη η κόρη που λυπήθηκε τον επίγειο πατέρα της, ένα σιχαμένο μπεκρή, και δεν  απέστρεψε απ’ αυτόν το πρόσωπο της με φρίκη; Και θα της πει: «Έλα. Σε συχώρεσα την πρώτη φορά…. Σ’ έχω συχωρέσει για πρώτη φορά…. Συγχωρούνται και τώρα οι αμαρτίες σου, γιατί αγάπησες πολύ…». Και θα τη συχωρέσει τη Σόνια μου, θα τη συχωρέσει, το ξέρω πάρα πολύ καλά πως θα τη συχωρέσει….

            Το’ νοιωσε η καδιά μου πριν από λίγο, όταν πήγα και την είδα. Κι όλους θα τους κρίνει, όλους θα τους συχωρέσει, καλούς και κακούς , σοφούς και ασήμαντους. Κι όταν θα ξεμπερδέψει με όλους, θα μας καλέσει και μας!

            «Εμπρός, πλησιάστε και σεις! Ελάτε μπεκρήδες, ελάτε αισχροί».Και θα προχωρήσουμε εμείς, χωρίς ντροπή…και θα μας πει: «Είσαστε γουρούνια, είσαστε κατ’  εικόνα και ομοίωσιν του κτήνους…. Μ’ όλον τούτο, πλησιάστε!». Και τότε οι φρόνιμοι άνθρωποι, οι λογικοί, θα φωνάξουν! «Μα, Κύριε! Δέχεσαι κι’ αυτούς  εδώ;» Και θα τους απαντήσει: «Τους δέχομαι, φρόνιμοι άνθρωποι, τους δέχομαι, λογικοί άνθρωποι, μόνο και μόνο γιατί κανένας απ’ αυτούς δεν πίστευε πως είναι άξιος για τη βασιλεία των Ουρανών….»

            Και θα μας ανοίξει την αγκαλιά του…..και μείς θα πέσουμε στα πόδια του… και θα κλαίμε…. και θα τα καταλαβαίνουμε όλα…. Κύριε, ελθέτω η βασιλεία Σου!». 

Φ. Ντοστογιέφσκι, «Έγκλημα και Τιμωρία»

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ Ευαγγέλιο : Μκ. 9,17-31

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ «ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»

            Εν ολίγοις

            Η σημερινή ευαγγελική διήγηση εκτός από το θαύμα της θεραπείας του δαιμονισμένου παιδιού μετά την κάθοδο του Χριστού από το όρος της Μεταμορφώσεως με τους τρεις προκρίτους Μαθητές, και το παράπονό Του για την άπιστη και διεστραμμένη γενεά, γίνεται αναφορά για την παράδοσή Του «εις χείρας ανθρώπων» που θα Τον θανατώσουν.

            Η Μεταμόρφωση έγινε λίγο πριν το Πάθος για να στηριχτούν οι Μαθητές μπροστά στο επικείμενο σταυρικό θάνατο του διδασκάλου τους. Γι’ αυτό ο Χριστός τους προετοιμάζει με συστηματικό τρόπο και τους αποκαλύπτει τι θ’ αντιμετωπίσουν για τελευταία φορά, όταν όλοι μαζί θα μετέβαιναν στα Ιεροσόλυμα. Κάποια μέρα ο Χριστός τους πήρε ιδιαιτέρα και προσπαθούσε να τους μυήσει στα επερχόμενα πάθη Του: «Ο Υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας ανθρώπων και αποκτενούσιν αυτόν».

            Ο Χριστός κατανοούσε βέβαια όσα θα γίνονταν στη μητρόπολη του Ιουδαϊσμού, στα Ιεροσόλυμα, αλλά μπορούμε να τα θεωρήσουμε και ως μία προφητική θέση για το μέλλον. Γιατί εκείνα τα ανόσια χέρια που τον κακοποίησαν και τον σταύρωσαν, δεν σταμάτησαν να βιαιοπραγούν εναντίον του και μετά την Ανάστασή Του, δηλ. να Τον ξανασταυρώνουν.

            Βλέπουμε ακόμη και μετά την Ανάστασή Του εκείνα τα ανθρώπινα χέρια που Τον είχαν σταυρώσει, να προσφέρουν αργύρια στους φύλακες του τάφου για να διαψεύσουν την Ανάστασή Του. Αλλά και τα ίδια εκείνα χέρια απείλησαν τους Μαθητές να πάψουν να κηρύττουν την Ανάσταση του αναστημένου Διδασκάλου τους. Και καθώς προχωρούμε διαπιστώνουμε ότι στα πρώτα εκείνα χέρια προστίθενται και άλλα πολλά χέρια για να επεκτείνουν τα πρώτα κακουργήματά τους. Και τα χέρια αυτά είναι όχι μόνο των εχθρών Του, αλλά, δυστυχώς, και των υποτιθέμενων φίλων Του.

            Έχοντας υπ’ όψη την ιστορική πορεία της Εκκλησίας διαπιστώνουμε από τότε μέχρι σήμερα «πολλάς χείρας ανθρώπων», άλλες απ’ αυτές να προσπαθούν με τη γραφίδα τους- μάταια όμως – να μειώσουν  και να προσβάλουν το όνομα του Χριστού, άλλες για να ταπεινώσουν όσους επιμένουν  να Τον ακολουθούν και άλλους για να βασανίσουν και να Τον εξολοθρεύσουν. Πόσα θύματα μετράμε, ακόμη και σήμερα, πιστών  που κακοποιούνται και σφαγιάζονται ως αμνοί- κληρικοί και λαϊκοί- και περνούν από δίστομο μαχαίρι μόνο και μόνο γιατί είναι χριστιανοί!

            Και μπορεί κανείς να πει ότι όλες αυτές οι βιαιοπραγίες και οι εγκληματικές ενέργειες  προέρχονται από τους εχθρούς του Χριστού και της Εκκλησίας. Είναι κάτι αναμενόμενο και το περιμένουμε. Εξ άλλου το έχει πει και ο ίδιος : « Ει εμέ εδίωξαν και ημάς διώξουσιν».

            Αλλά τί  να πει κανείς για τα χέρια των ανθρώπων εκείνων τα οποία  θεωρούνται φιλικά; Ο Χριστός από τα χέρια αυτών περιμένει να Τον προσεγγίσουν με γνησιότητα αισθημάτων, να Τον περιθάλψουν με τρυφερότητα, ν’ αγωνισθούν υπέρ Αυτού, να Τον διακονήσουν ανιδιοτελώς και όχι να στραφούν εναντίον Του. Κι όμως πολλές φορές συμβαίνει το αντίθετο. Ας αναλογισθούμε λ.χ. πόσες σκληρότητες και κακοποιήσεις δεν διαπράχθηκαν στην ιστορία της χριστιανοσύνης εν ονόματι του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας  που είναι το Σώμα Του, ενώ θα έπρεπε να «επιχέουν  έλαιον και οίνον». Στο σημείο αυτό ιδιαίτερα έχει να μας πει πολλά ο μεσαίωνας. Ας μην προχωρήσουμε περισσότερο επ’ αυτού.

            Ο Χριστός παραδόθηκε επίσης σε χέρια ανθρώπων που μπορεί μεν να μην διέπραξαν σκληρότητες, αλλά οι οποίοι εν ονόματί  Του είπαν ασύστολα ψεύδη. Και να σκεφθεί κανείς, ότι αυτά πολλές φορές λέγονταν   με την πρόφαση, ότι δήθεν απέβλεπαν στη υποστήριξη της Αλήθειας και του έργου Του. Πρόκειται για «τα ευσεβή ψεύδη».

Ακόμη ο Χριστός παραδόθηκε και σε χέρια ανθρώπων που ενώ θα έπρεπε να είναι αφιερωμένα αποκλειστικά και μόνο στη διακονία Του, κάποιες φορές τα χέρια αυτά προβαίνουν  σε πράξεις που «ουδέν εν τοις έθνεσι» γίνονται. Μιλάμε για  όσους καταχρώνται με προκλητικό τρόπο την πνευματική εξουσία που τους εμπιστεύθηκε η Εκκλησία.

Ο Ιησούς Χριστός παρά το γεγονός, ότι για είκοσι και πλέον αιώνες «παρεδόθη εις χείρας ανθρώπων» που Τον εμπαίζουν, Τον ταπεινώνουν, και Τον προδίδουν καθημερινά, παρά το γεγονός ότι το άνομο αυτό έργο  συνεχίζεται, θα συνεχίζεται και στο μέλλον. Όμως ο Χριστός ως κύριος της ιστορίας, της ζωής και του θανάτου, παρά τα όσα επιχειρούν εναντίον Του, ήδη από τις ήμερες των παθών Του, θα ζει,  θ’ ανυψώνει και θα ευλογεί τα χέρια εκείνα που θα εργάζονται με καλοσύνη, με αγάπη, με ανιδιοτελή αφοσίωση, προσφορά και θυσία για να δοξάζεται με κάθε τρόπο το υπερύμνητο Όνομά Του. Τα ανόσια χέρια που στρέφονται εναντίον Του  αντί να πληγώνουν θα γίνονται αιτία να αποκαλύπτεται καθαρότερα η λαμπρότητα  της Θαβώριας δόξας Του.  

π. γ. στ.

Χαίροις, Ἰωάννη πανεύφημε

Κλίμαξ οὐρανομήκης σαφῶς, ἡ πολιτεία σου θεόφρον γεγένηται, δι’ ἧς περ πρὸς ὕψος ἤρθης, καὶ τῷ Δεσπότῃ Χριστῷ, ὀμιλεῖν παμμάκαρ κατηξίωσαι, τὸν νοῦν ἐλλαμπόμενος, ταῖς ἐκεῖθεν ἐλλάμψεσι, μαρμαρυγαῖς δέ, ταῖς αὐτοῦ φωτιζόμενος, τὴν ἰσάγγελον, ἐκομίσω φαιδρότητα, ὦ καὶ νῦν παριστάμενος, ἱκέτευε Ὅσιε, τοὺς ἐκτελοῦντας την θείαν, και πανσεβάσμιον μνήμην σου, σὺν σοὶ παραστῆναι, καὶ τῷ κόσμῳ δωρηθῆναι τὸ μέγα ἔλεος.

Τῶν μοναστῶν τὸν ποδηγέτην ἅπαντες, τὸν κανόνα τῆς ἀσκήσεως σήμερον, οι πιστοὶ θείοι ἐν ἄσμασι καὶ ὑμνωδίαις τιμήσωμεν, τὴν θείαν τε κλίμακα τὴν οὐράνιον, Ἰωάννην φωστῆρα τον παγκόσμιον, Χριστῷ γὰρ πρεσβεύει τοῦ σωθῆναι ἡμᾶς.

Οἶκος.

Ὅλος ἠγιασμένος, καὶ Πατέρων ἡγήτωρ, Ἰωάννη θεόφρον ἐδείχθης, λάμψας ἐν Σινᾷ ἀσκητικῶς, καὶ πληρωθεὶς τῶν χαρίτων τοῦ Πνεύματος, διὸ τὴν πολιτείαν σου, ἀγάμενοι Πάτερ βοῶμεν·

Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας·

χαῖρε, τὸ σκεῦος τῆς ἀπαθείας.

Χαῖρε, Σιναίου ποιμὴν ἱερώτατος·

χαῖρε, εὐσεβείας φωστὴρ οὐρανόφωτος.

Χαῖρε, τῆς ζωῆς τῆς κρείττονος, θησαυρὸς περιφανής·

χαῖρε, τῆς ἐνθέου χάριτος, μέτοχος θεοειδής.

Χαῖρε, ὅτι παρέχεις ἀρωγὴν τοῖς αἰτοῦσι·

χαῖρε, ὅτι βλυστάνεις ἴασιν τοῖς νοσοῦσι.

Χαῖρε, λαμπὰς τῆς θείας καθάρσεως·

χαῖρε, καρπῶν ἀφθάρτων ανάμεστος.

Χαῖρε, πνοὴ γλυκερὰ ἐκλιπόντων·

χαῖρε, στοργὴ ἱερὰ τῶν βοώντων.

Χαίροις, Ἰωάννη πανεύφημε.

"Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα"

Tὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἴδια ἡ Θεο­τό­κος δάνεισε στὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θε­οῦ τὴ σάρκα, τὴν ἀνθρώπινη φύση, κα­θι­­­στᾶ τὸν Υἱό της τρόπον τινὰ χρεώστη ἀ­­­­πέναν­τί της. Καὶ ἐπειδὴ δὲν πρόκειται ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ ­ἀποβάλει ποτὲ αὐτὸ τὸ φυσικὸ δάνειο ποὺ πῆρε ἀπὸ τὴν Παναγία Μητέρα Του, γι’ αὐτό – ­ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός – ­θέλει νὰ τῆς τὸ ἐξοφλεῖ μὲ τὸ νὰ ­δέχεται ­διαρ­κῶς καὶ νὰ ἱκανοποιεῖ τὰ αἰτήματά της, τὰ ὁ­­­ποῖα προσ­φέρει γιὰ ὅλους ἐμᾶς ποὺ προσφεύγου­με στὴ χάρη της καὶ τὴν παρακαλοῦμε.
Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς, γνωρίζοντας ἐκ ­πείρας τὴν ἀποτελεσματικότητα τῶν θεομητορι­κῶν της δεήσεων, δὲν παύουμε ἀπὸ τὸ νὰ καταφεύγουμε σ’ αὐτὴν καὶ νὰ κρεμᾶμε ὅλες τὶς ἐλπίδες μας ἐπάνω της. Διότι ἡ Παναγία Μήτηρ τοῦ Κυρίου καὶ δική μας Μητέρα ἔχει τὴ δύναμη νὰ συστέλλει τὸν χρόνο τῶν πειρασμῶν, νὰ ἀναστέλλει τὴ δίκαιη ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ διαστέλλει τὰ σπλάχνα τῶν οἰκτιρμῶν Του.
Ἂς τὴν παρακαλοῦμε νὰ ­πρεσβεύει στὸν Υἱὸ καὶ Θεό της γιὰ τὸ ἔθνος μας ποὺ χειμάζεται, γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας ποὺ πολεμεῖται, γιὰ τὶς οἰκογένειές μας ποὺ δοκιμάζονται. Ἂς τὴν παρακαλοῦμε γιὰ ὅ,τι μᾶς συνέχει βαθύτατα, ἐσωτερικά. Δι­­­ό­τι ἡ Κυρία Θεοτόκος δὲν παύει νὰ δέεται «ὑπὲρ πάσης ψυχῆς χριστιανῶν θλιβομένης τε καὶ καταπονουμένης, ἐλέους καὶ βοηθείας Θεοῦ ἐπιδεομένης».
Καὶ εἶναι τὸ θυμίαμα τῶν πρεσβειῶν της δεκτὸν «ὑπὲρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν».

Πηγή: http://osotir.org

Το να είσαι Χριστιανός

Πάντοτε σήμαινε και σημαίνει να γνωρίζεις με ένα μεταλογικό και ωστόσο απόλυτα βέβαιο τρόπο που ονομάζεται πίστη, πως ο Χριστός είναι η Ζωή κάθε ζωής, πως είναι η Ζωή η ίδια και επομένως η ζωή μου. «Εν αυτώ ζωή ην και η ζωή ην τον φως των ανθρώπων». Όλες οι χριστιανικές διδασκαλίες-για την Ενσάρκωση, τη Λύτρωση, τον Εξιλασμό- είναι συνέπειες, εξηγήσεις, αλλά όχι η «αιτία» αυτής της πίστης. Μονάχα όταν πιστεύουμε στο Χριστό όλες αυτές οι διαβεβαιώσεις βλέπουμε να «έχουνε πέραση» και να «στέκουνε». Η ίδια η πίστη δεν είναι αποδοχή τούτης ή εκείνης της «πρότασης» για το Χριστό, αλλά αποδοχή του ίδιου του Χριστού ως Ζωής και του φωτός της ζωής. «Και η ζωή εφανερώθη και εωράκαμεν, και   μαρτυρούμεν και απαγγέλομεν υμίν την ζωήν την αιώνιον, ήτις ην προς τον πατέρα, και εφανερώθη ημίν».

            Με αυτή τη σημασία η χριστιανική πίστη είναι ριζικά διαφορετική από τη «θρησκευτική» πίστη. Η αφετηρία της δεν είναι η πίστη, είναι η αγάπη. Καθαυτή και από μοναχή της κάθε πίστη είναι μερική, αποσπασματική, ευκολοράγιστη. «Εκ  μέρους γιγνώσκομεν, και εκ μέρους προφητεύομεν…είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. Είτε γλώσσαι, παύσονται. Είτε γνώσις, καταργηθήσεται». Μονάχα η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.Και αν το  να αγαπώ κάποιον σημαίνει πως αυτός γίνηκε η ζωή μου ή μάλλον πως γίνηκε το «περιεχόμενο» της ζωής μου, το να αγαπώ το Χριστό σημαίνει πως Τον κατέχω ως τη Ζωή της ζωής μου».

Αλ. Σμέμαν, «Για να ζήσει ο κόσμος»

Την συναντήσαμε κι απόψε...

Την συναντήσαμε κι΄ απόψε ...

Γλυκιά και στοργική ...

και με τόση αγάπη ...

Της είπαμε κι΄ εμείς μυστικά

Το Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτη

και ακουμπήσαμε στα πόδια Της

την μυστική προσευχή μας ...

Κι΄ Εκείνη , Με Το Πανάγιο Βλέμμα της ,

μας κοιτούσε τόσο γλυκά , τόσο στοργικά ...

Ας έχει τον κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής

κάτω από τη στοργική της προστασία ...

Καλό σας βράδυ ...

Με την ευχούλα να γλυκαίνει τις ψυχές μας ...

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με ...

Υπεραγία Θεοτόκε σκέπασέ μας ...

Ας ταξιδέψουμε όλοι μαζί σ΄ αυτό το βαγόνι

της προσευχής απόψε ! ...

Διαβάτης

Πηγή: http://odevontas.blogspot.gr

Λόγια Σοφά

"Τα λάθη των άλλων να τα προσέχεις

μόνο σε περίπτωση 

που θέλεις να διορθώσεις τα δικά σου."