Η
ΝΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Εν ολίγοις
Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα
αναφέρεται στη φυγή του Βρέφους Ιησού στην Αίγυπτο, τη σφαγή των νηπίων και την
επιστροφή Του από τον τόπο της εξορίας
στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας.
Όλο
αυτό το τραγικό σκηνικό των
πρώτων κιόλας ημερών της παρουσίας του Ιησού στον κόσμο μας προσγειώνει σε μία
πραγματικότητα: ότι δηλ. τα Χριστούγεννα δεν είναι μία ρομαντική ιστορία, αλλά
φανερώνει ότι το θαύμα της ενσαρκώσεως του Θεού συναντά την αντίδραση και την
κακία των ανθρώπων. Βλέπουμε, αντί της αποδοχής και της αγάπης προς το «Παιδίον
νέον» μια έκρηξη κακίας και μίσους εκ μέρους των ανθρώπων. Και δυστυχώς αυτή η
αντιπαλότητα συνεχίζεται μέχρι σήμερα με πολλούς τρόπους και θα συνεχίζεται
μέχρι το τέλος της ιστορίας.
Γεννήθηκε το Βρέφος που ενσάρκωνε τις
ελπίδες της ανθρωπότητας και εκπλήρωνε τις επαγγελίες των προφητών. Κι όμως ο
υιός της Παρθένου παίρνει από νωρίς το δρόμο της εξορίας και γίνεται πάροικος σε ξένη και μακρινή χώρα. Ο δε
Ηρώδης, ο πρώτος πολίτης της χώρας, «εταράχθη» και «πάσα Ιερουσαλήμ μετ’
αυτού».
Η συμπεριφορά αυτή στιγματίζει
αδιάκοπα την ιστορία. Πρόκειται για μία πράξη που συμβολίζει την έσχατη κακότητα των ανθρώπων. Μία στάση
που εγκαινίασε και προλόγισε τους φοβερούς διωγμούς εναντίον του σαρκωμένου
Υιού του Θεού και της Εκκλησίας Του.
Μπορεί βέβαια ο προαιώνιος Θεός να
γεννήθηκε μέσα στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ και αυτό να δείχνει την αδυναμία του και την
ταπείνωσή του. Εν τούτοις η γέννησή του αναταράζει και σαλεύει την οικουμένη,
τότε και σήμερα. Η γέννηση του Χριστού δημιουργεί εφιάλτες στο καταστημένο,
γιατί ο ακατάληπτος Θεός εισέρχεται μ’
αυτό τον παράδοξο τρόπο μέσα στον κόσμο, με τη μορφή ενός αδύναμου και
απροστάτευτου βρέφους. Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή βρίσκεται αντιμέτωπος
με την ωμή βία και την απειλή. Αυτό είναι ένα δείγμα του τι πρόκειται να
επακολουθήσει στη συνέχεια.
Πάντως η παρουσία του βρέφους Ιησού
προκάλεσε αναταραχή και φόβο στους ανθρώπους της εξουσίας. Έτσι με παρέμβαση
του Θεού φεύγει στην Αίγυπτο, ζει την προσφυγιά
σε ειδωλολατρική χώρα και βιώνει
το αβυσσαλέο μίσος, τη θηριωδία και το διωγμό. Ακόμη και η γη της επαγγελίας
δείχνει αφιλόξενο πρόσωπο και μάλιστα
μόλις γεννιέται ζητά τη θανάτωσή του, αλλά και όταν επιστρέφει από την εξορία
της Αιγύπτου δεν του προφέρει στοιχειώδεις συνθήκες προστασίας.
Πέραν όμως όλων αυτών των αντιδράσεων
παρατηρούμε και τη δυναμική παρέμβαση του Θεού μέσα στην ιστορία που
αποκαλύπτει την κυριαρχία Του στα δρώμενα του κόσμου και της ζωής. ΄Ετσι
εξηγείται γιατί ταράχθηκε η κοσμική εξουσία στο πρόσωπο του θηριώδους Ηρώδη. Οι
άνθρωποι αγωνίζονται όχι απλά να εξοντώσουν, αλλά να σβήσουν κυριολεκτικά κάθε
ίχνος της παρουσίας του. Κι όμως ο Θεός φαίνεται κυρίαρχος της ιστορίας και την
κατευθύνει στον τελικό της προορισμό. Αυτό μας φανερώνει η χριστιανική πίστη για
το χρόνο που τελειώνει και για όλα τα άλλα που έφυγαν και γι’ αυτά που θα
έλθουν ακόμη.
Μπορούμε να μετρήσουμε τους σταυρούς
των μαρτύρων;
Οπωσδήποτε όχι. Όμως εκείνο που είναι
βέβαιο και μπορούμε να διαπιστώσουμε είναι πως οι αναρίθμητοι σταυροί που
δημιούργησαν οι διώκτες του Χριστού και της Εκκλησίας, έχουν μεταποιηθεί σε
σύμβολα νίκης και θριάμβου με πρώτο και νικηφόρο σύμβολο το Σταυρό του Κυρίου.
Και ακολουθούν τα άπειρα σύμβολα της νίκης των Αγίων- φίλων του Χριστού που τον
πλαισιώνουν.
Ο Ηρώδης αγωνίστηκε να θανατώσει το
βρέφος Ιησού. Τελικά δεν τα κατάφερε. Οι διώκτες της Εκκλησίας, παλαιότεροι και
νεώτεροι, βεβηλώνουν τα ιερά θυσιαστήρια,
εξορίζουν τους πιστούς, προσβάλλουν την Εκκλησία. Αυτή όμως συνεχίζει να ζει
και προσφέρει το σωτήριο μήνυμά της στο εκάστοτε παρόν.
Θα πρέπει να έχουν υπ’ όψη τους οι
σύγχρονοι Ηρώδες, ότι θα λειτουργήσει η ίδια διαλεκτική και θα γράφονται φωτεινές σελίδες νίκης και θριάμβου του Χριστού και της Εκκλησίας.
Ο Ιησού Χριστός και στην εξορία ζει.
Η Εκκλησία διωγμένη και διωκομένη
εξακολουθεί να πορεύεται και να γίνεται Κιβωτός σωτηρίας δια τους θέλοντας
σωθείναι.
Καλή χρονιά
π. γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου