ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ Ευαγγέλιο: Ματθ. 1, 1-25

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

          Εν ολίγοις

          Η γέννηση του Χριστού κατά τον άγιο Γερμανό ΚΠόλεως είναι το «περιβόητον θαύμα» με το οποίο γνωρίστηκε σ’ όλους το μυστήριο της αγίας Τριάδος. Ο Πατήρ ήθελε να σωθούμε, ο Υιός έγινε το όργανο της σωτηρίας ενώ το άγιον Πνεύμα το πραγματοποίησε. Ο Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος και ως άνθρωπος έχει προγόνους και γένος. Σήμερα ακούσαμε το γενεαλογικό δένδρο του Κυρίου Ιησού Χριστού.

          Το μυστήριο της φανερώσεως του Θεού ανάμεσά μας, μας  προτρέπει να ζήσουμε το μυστήριο υπαρξιακά καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Ο ερχομός αυτός είναι μια σημαντική ευκαιρία και αφετηρία που δίνει βάθος στο νόημα της ζωής μας και ανανεώνει την ελπίδα μας για να την παρουσία του Θεού μέσα μας  και γύρω μας.

          Η Εκκλησία μας σ’ όλους τους τόνους διδάσκει  ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος κατά χάριν θεός. Η σπουδαία αυτή θεολογική αλήθεια έρχεται και φωτίζει ακόμη και τα πιο σκοτεινά σημεία της ζωής μας. Η πίστη αυτή φέρνει χαρά και ανοίγει το δρόμο στην υπερβατικότητα του Θεού.

          Το ευαγγέλιο περιγράφει με λιτό τρόπο την όντως παράδοξη γέννηση του Χριστού, την προσδοκία και την εκπλήρωση των επαγγελιών του Θεού. Θεολόγοι και υμνογράφοι με τον δικό τους τρόπο εγκωμίασαν την άκρα συγκατάβαση του Θεού προς τον άνθρωπο, αλλά και την άνοδο και την ύψωση του ανθρώπου. Λίγο πράγμα είναι ο δημιουργός να γίνεται δημιούργημα και ο αναφής να ψηλαφίζεται;

          Όταν λοιπόν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου ο Θεός από ύψος της μεγαλοσύνης Του κατέρχεται και «μη εκστάς της φύσεως μετέσχε του ημετέρου φυράματος». Εισέρχεται στην ανθρώπινη πραγματικότητα, στη ζωή μας. Εκείνο που προκαλεί κατάπληξη είναι ότι, ο Θεός επιλέγει το ποιο άσημο και σκοτεινό  σημείο της ιστορίας και ένα τρόπο περίεργο για να εκπληρώσει τις επαγγελίες Του. Αλλά με αυτό τον παράδοξο τρόπο ο Θεός εξακολουθεί να έρχεται κάθε φορά στη ζωή μας και ανατρέπει τα ανθρώπινα δεδομένα. Η γέννηση του Χριστού αποκάλυψε την εικόνα του Θεού και την εικόνα του τέλειου ανθρώπου. Μια τέτοια γνώση είναι φως, γι’ αυτό και η σάρκωση του Θεού, ως γνώσης απόλυτης αλήθειας, δεν μπορεί να συγκριθεί με καμιά άλλη γνώση του κόσμου τούτου.

          Ταυτόχρονα όμως η γέννηση του Χριστού επωάζει και το θαύμα της δικής μας  αναγέννησης και ζωής. Γιατί όσο «ο ήλιος της δικαιοσύνης» δεν ανατέλλει στην καρδιά μας, μάταια θ’ αναζητούμε να βρούμε τον τεχθέντα Σωτήρα. Η γέννηση του Χριστού είναι μία διαρκής πρόσκληση για πνευματική αναγέννηση. Και η αναγέννηση αυτή αποτελεί ένα υπαρξιακό γεγονός, ένα μεγάλο θαύμα, γιατί ο άνθρωπος γίνεται ένα νέο πρόσωπο: γίνεται «παιδίον νέον» και συνεχίζει να ζει μυστικά μέσα σε κάθε ηλικία. Εξ άλλου ο Χριστός μας προσκαλεί  να γίνουμε ως τα παιδία. Και με τη φράση αυτή δεν υπαινίσσεται μόνο τη χαμένη αθωότητα, αλλά μας παρακινεί να συνειδητοποιήσουμε, ότι κάθε φορά που γινόμαστε σαν τα παιδιά, ξαναγεννιόμαστε πνευματικά, αφού βρίσκουμε αυτό που έχουμε χάσει. Μόνο έτσι μπορούμε να ζούμε το μυστήριο και την υπέρβαση.

          Ο σκοπός της θ. ενανθρωπήσεως δεν είναι άλλο παρά η σωτηρία και η ανακαίνιση του ανθρώπου. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να τελειωθεί καθ’ ομοίωσή Του. Παράλληλα προνόησε  ώστε και μετά την παράβαση της εντολής που θα προέβαινε ο άνθρωπος, να μην ματαιωθεί ο σκοπός της δημιουργίας, αλλά να καταστεί δυνατή η πραγμάτωσή του με την ενανθρώπισή του. Αυτό δηλ. που δεν κατόρθωσε  ο άνθρωπος, το προσφέρει ο Θεός με την ενανθρώπισή Του.

          Η μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων μας υπενθυμίζει, ότι ο σκοπός  της θ. ενανθρωπήσεως δεν βρίσκεται στο Χριστό αλλά στον άνθρωπο. Και γίνεται ο Θεός άνθρωπος, γιατί απ’ την αρχή ο σκοπός της δημιουργίας ήταν ο άνθρωπος να ομοιάσει προς τον Θεό.

          Σήμερα βλέπουμε ότι κυριαρχεί ο κοσμικός, παγανιστικός εορτασμός των Χριστουγέννων και μας προκαλεί θλίψη το φαινόμενο αυτό. Όμως την κομματιασμένη εικόνα του κόσμου και την αμαυρωμένη εικόνα του Θεού μέσα μας ήλθε ν’ αναπλάσει ο «εν σπηλαίω ανακλιθείς» Κύριος. Αν αυτό μπορεί να μας συγκινήσει, τότε υπάρχει η πιθανότητα να ξαναγεννηθούμε και τότε μπορούμε να ελπίζουμε, ότι κάτι θ’ αλλάξει μέσα μας και γύρω μας.

π. γ. στ.