Τώρα
θὰ κοιτάζεις μία θάλασσα.
Ἡ
διάθεση νὰ σὲ ἐντοπίσω
στὴ
συστρεφόμενη ἐντός μου γῆ τῶν ἀπουσιῶν
ἔτσι
σὲ βρίσκει:
πικρὴ
παραθαλάσσια ἀοριστία.
Ἐκεῖ
δὲν ἔχει ἀκόμα νυχτώσει
κι
ἂς νύχτωσε τόσο ἐδῶ
τῶν
τόπων οἱ κρίσιμες ὧρες
σπάνια
συμπίπτουν.
Κάτι
σὰν φῶς καὶ οὔτε φῶς,
ἡ
ὥρα τοῦ ἑαυτοῦ σου ἔχει πέσει.(...)
Κική Δημουλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου