Τα τρία φοβερά και θανάσιμα πάθη

του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου

 

Κάθε άνθρωπος που γεννιέται σε αυτόν τον κόσμο, παρατηρεί ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, έχει μέσα του τα σπέρματα τριών φοβερών παθών: της φιλαργυρίας, της φιλοδοξίας και της φιληδονίας. Πρώτα-πρώτα, από την αρχή της ζωής του θέλει χρήματα, θέλει να ζει δίχως φτώχια και στενοχώριες, έπειτα, όσο μεγαλώνει, αποζητεί  την τιμή και την δόξα και τέλος όταν έρθει  στην κρίσιμη ηλικία φλέγεται από τον πόθο των ηδονών. Έτσι όμως, ξεχνάει πως είναι θνητός, πως δεν πλάστηκε από τον Θεό για να μείνει παντοτινά στην παρούσα ζωή, αλλά πως πρέπει να ετοιμαστεί για την μέλλουσα και αιώνια ζωή.

Ας γνωρίζουμε καλά όλοι μας, πως αν υποδηλωθούμε σε ένα από τα παραπάνω πάθη δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε εύκολα, όπως δεν μπορεί να ελευθερωθεί το πουλί που πιάνεται στην παγίδα. Γιατί αυτά τα πάθη είναι οι παγίδες του διαβόλου και αν ο άνθρωπος πιαστεί σε αυτές, βρίσκεται σε τραγική κατάσταση. Αν μάλιστα πεθάνει, χωρίς να μετανοήσει, πηγαίνει εκεί που είναι ο διάβολος που τον υποδούλωσε.

Η φιλαργυρία, η φιλοδοξία και η φιληδονία έχουν τέτοια γλυκύτητα και δύναμη, που μαραίνουν τις ευγενικές και πνευματικές εφέσεις του ανθρώπου. Με ένα ανεξήγητο τρόπο τον κάνουν να πιστεύει, πως γεννήθηκε για να αποκτά χρήμα, δόξα και ηδονή και έτσι τον υποδουλώνουν.

Τι σημαίνει όμως, όταν λέμε ότι υποδουλώνεται ο άνθρωπος και τι είναι η δουλεία αυτή; Είναι αυτή η καθαυτή εξουσία του διαβόλου, ο οποίος φέρνει την ψυχή σε τέτοια κατάσταση, που μόνο αυτά να απωθεί και μόνο αυτά να την αναπαύουν, να την ευφραίνουν και να την χορταίνουν. Πώς όμως θα λυτρωθούμε από αυτά τα άγρια πάθη; Μόνο με την αληθινή μετάνοια και την εξομολόγηση. Όταν μετανοήσουμε ειλικρινά, με συντριβή και δάκρυα, θα έλθει στην ψυχή μας η χάρη του Θεού, όπως λέει χαρακτηριστικά ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Αυτή την χάρη του Αγίου Πνεύματος που δίνεται σε όσους ειλικρινά μετανοούν, οι πονηροί και ακάθαρτοι δαίμονες δεν την υποφέρουν. Με λύσσα αγωνίζονται να την διώξουν από τον άνθρωπο, γιατί όταν τον επισκιάσει η χάρη ξεφεύγει από τα γήινα. Δεν λογαριάζει τόσο τα χρήματα, δεν υπολογίζει την δόξα, αλλά καύχημά του είναι ο σταυρός του  Χριστού, όπως ήταν του αποστόλου Παύλου.

Μάταια λοιπόν, λεγόμαστε Χριστιανοί και μάταια πιστεύουμε στον Θεό. Σε τίποτε δεν θα μας ωφελήσει η πίστη μας σε Αυτόν, αν δεν πολεμάμε ακατάπαυστα τα πάθη που αναφέραμε. Την νηστεία μας την αχρηστεύουμε, την ελεημοσύνη μας την χάνουμε και την προσευχή μας την λερώνουμε με αισχρές σκέψεις και φαντασίες. Πρέπει να σπάσουμε τις αλυσίδες αυτών των τριών παθών για να αποκτήσει η ψυχή μας πνευματική υγεία και το φθαρτό σώμα μας να ενδυθεί αφθαρσία.

Βέβαια, κάθε άνθρωπος μπορεί να μην είναι υποδουλωμένος και στα τρία πάθη. Άλλος είναι φιλάργυρος, άλλος φιλόδοξος και άλλος φιλήδονος. Συμβαίνει όμως συχνά να κυριεύεται από το ένα και να μετέχει και στα άλλα ή αντίθετα να υποδουλώνεται στο ένα και να καταφρονεί τα άλλα. Ο φιλάργυρος π.χ για να μαζέψει χρήματα δεν συγκινείται από την δόξα και την ηδονή. Μοναδική του σκέψη και επιδίωξη είναι το χρήμα άσχετα αν ντροπιαστεί και ατιμαστεί. Παραβλέπει τη δόξα, γιατί αποβλέπει στο κέρδος. Την ηδονή επίσης την περιφρονεί, για να μην ξοδέψει χρήματα. Ο φιλόδοξος αψηφά τα χρήματα και τις ηδονές. Τα  χρήματά του τα σκορπάει μόνο και μόνο για να δοξάζεται και να επαινείται. Την ηδονή την αποστρέφεται για να μην τον κατηγορήσουν και μειωθεί έτσι η δόξα  του. Ο φιλήδονος τέλος περιφρονεί και χρήματα και δόξα. Τα χρήματά του τα ξοδεύει σε ακολασίες και σε ασωτίες. Δόξα για αυτόν είναι μόνο η ηδονή.

Εμείς λοιπόν, ας παρακαλέσουμε το Θεό να μας λυτρώσει από αυτά τα τρία φοβερά πάθη, γιατί έτσι μόνο θα προκόψουμε με την χάρη και το έλεός Tου στην αρετή, θα καθαριστούμε και θα σωθούμε.