ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

          Η Γέννηση του Χριστού είναι ημέρα χαράς και αγαλλίασης. Στα γενέθλια ως γνωστόν οι συγγενείς και οι φίλοι προσφέρουν και ανταλλάσουν δώρα, για να δείξουν τη συμμετοχή τους στη χαρά της ζωής. Εξ άλλου όλοι μας  θυμόμαστε με συγκίνηση τη γενέθλια ημέρα μας.

          Η Εκκλησία σήμερα μας προσκαλεί να γιορτάσουμε τα γενέθλια του Σωτήρος Χριστού. Ακόμη να θυμηθούμε τους απλοϊκούς ποιμένες και τους σοφούς άνδρες της Ανατολής που ήρθαν να προσκυνήσουν και να προσφέρουν προς τον τεχθέντα Κύριο τα δώρα τους. Τα δώρα αυτά ήταν έκφραση αγάπης και αφοσίωσης. Γι’ αυτό και η σημερινή γιορτή έχει συνδεθεί με την ανταλλαγή δώρων. Αλλά η ενανθρώπιση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο δώρο του Θεού προς την ανθρωπότητα.

          Ήρθαν λοιπόν τα Χριστούγεννα, αλλά  φαίνεται, ότι ο εορταστικός περίγυρος απορροφά το βαθύτερο νόημα της εορτής, που εξαντλείται για πολλούς μόνο σε μια χαρμόσυνη οικογενειακή ατμόσφαιρα και σε κάποια ευχαρίστηση από την αφθονία των καταναλωτικών αγαθών της εορταστικής αγοράς.

          Βέβαια όλο αυτό το εορταστικό σκηνικό δεν είναι κακό καθ’ εαυτό, φθάνει να μην μονοπωλεί και να μην υπονομεύει την πνευματική διάσταση της εορτής.

          Βασικό ερώτημα πάντοτε παραμένει το: τί σημαίνει για τον άνθρωπο η ενανθρώπιση του Θεού. Γιατί ο Θεός έτσι ξαφνικά εισέρχεται στον ρουν της ιστορίας και έγινε άνθρωπος; Και πως μπορούν οι άνθρωποι ν’ αποκομίσουν πνευματική ωφέλεια από την εγγύτητα του Θεού; Σ’ αυτά τα ερωτήματα και σ’ άλλα παρόμοια υπάρχουν βιβλικές απαντήσεις ως προτάσεις πίστεως. Ο Χριστός γίνεται άνθρωπος «την πριν πεσούσαν αναστήσων εικόνα». Το γεγονός αυτό μας δίνει τη δυνατότητα της θεώσεως.

          Δυστυχώς όμως η εκκοσμικευμένη ζωή μας καλύπτει με προκλητικό τρόπο την ουσία του μυστηρίου της ενσάρκωσης. Είναι δυνατό να γιορτάζουμε Χριστούγεννα  χωρίς Χριστό, χωρίς μετάνοια, χωρίς αγάπη; Είναι απορίας άξιο πώς ανεχόμαστε να κυριαρχούν στη ζωή μας η αθλιότητα, η κακία, η φαυλότητα και το εωσφορικό μίσος και σκότος; Κι ακόμη γιατί ο άνθρωπος επιτρέπει στον εαυτό του να λιμοκτονεί των θείων δωρεών και να μένει απαθής μπροστά στην κατεδάφιση όλων των αξιών και αρχών της ζωής;

          Σήμερα οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ποικίλα κυρίως βιοποριστικά προβλήματα και όχι μόνο. Διαπιστώνουμε όμως και βαθιά κρίση αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Οι άνθρωποι φαίνεται ότι έπαψαν να στοχάζονται,  να  φιλοσοφούν και ν’ ασχολούνται με τα ουσιώδη της ζωής. Προτιμούν τα προϊόντα που σερβίρουν με επιτηδειότητα οι πράκτορες της κακότητας, του αμοραλισμού και της αθλιότητας. Δηλ. μιλάμε για κούφιους ανθρώπους που ασχολούνται με κούφια πράγματα.

          Τώρα όμως είναι καιρός ανάκαμψης. Μας δίνεται η ευκαιρία για μια ριζική επιστροφή, ει άλλως μετάνοια, για μια πνευματική αναγέννηση. Η Εκκλησία μας καλεί να προσκυνήσουμε ταπεινά τον νηπιάσαντα Κύριο στην καρδιακή μας φάτνη. Γιατί αν γίνει αυτό, τότε θ’ ανορθωθεί ολόκληρη η ύπαρξή μας και θα γευθούμε τους καρπούς της ενσαρκώσεως.

          Ο Χριστός γεννάται!

          Κατά σάρκα στην ταπεινή Βηθλεέμ της Ιουδαίας, αλλά και σε κάθε ανθρώπινη  καρδιά που ποθεί τη λύτρωση από τα δεινά που την σταυρώνουν.

          Εύχομαι και η δική μας καρδιά να δεχτεί το μεγάλο και σωτήριο μυστήριο της ευδοκίας του Πατρός.

Καλή ενανθρώπιση και αναγέννηση

π. γ. στ.