Η γυναίκα και η σωτηρία του κόσμου

       

   Όπως η Παναγία στη ζωή του Χριστού, έτσι και η γυναίκα στη ζωή του ανδρός, ως μητέρα, αδελφή, σύζυγος είναι η πολύτιμη βοηθός του. Τον βοηθεί να αποκρυπτογραφήσει το νόημα της ζωής του, ν’ ανακαλύψει τον προορισμό του, να αποκαλυφθεί στον εαυτό του. Διότι η γυναίκα διαθέτει την ικανότητα να συλλαμβάνει το αστάθμητο στο πρόσωπο του άλλου. Έχει το δώρο της άμεσης διεισδύσεως, της ζωντανής διαισθήσεως, της υπάρξεως του άλλου. Και το δώρο αυτό γίνεται πραγματικά υπερφυσικό χάρισμα, όταν η γυναίκα με το μυστήριο του Βαπτίσματος και του Χρίσματος καταστεί μέλος του Σώματος του Χριστού και ναός του Αγίου Πνεύματος.

          Από τη γυναίκα, το ον αυτό που βλέπει κάθε τι που υπάρχει ως «τέκνον του» και το οποίο μας αποκαλύπτει την παρακλητική διακονία του Αγίου Πνεύματος, σε τελευταία ανάλυση τη σωτηρία του κόσμου. Αλλά η γυναίκα αυτή, από την οποία τόσα πολλά εξαρτώνται, δεν είναι βέβαια η γυναίκα του ιπποτικού έρωτα ή των ρομαντικών ποιητών ή του σύγχρονου φεμινισμού. Είναι η γυναίκα που,  αγωνίζεται να εξομοιωθεί όσον το δυνατό περισσότερο προς το ουράνιο αρχέτυπό της: προς τη γυναίκα την περιβεβλημένην τον ήλιο, την απαστράπτουσα με το κάλλος και το φως του Αγίου Πνεύματος, την Θεοτόκο.

          Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, το ανδρικό αρχέτυπο και το γυναικείο αρχέτυπο, η Θεοτόκος Παρθένος, συγκλίνει προς το ύψιστο αρχέτυπο, τον σαρκωμένο Θεό, τον Χριστό, ο οποίος έγινε άνθρωπος για τη δική μας σωτηρία, αποκαλύπτεται και ανθίζει όλη τη δόξα της ανθρωπίνης φύσεως.

          Η εικόνα της Θεοτόκου που κρατάει το Βρέφος στην αγκαλιά της δεν είναι απλά μία εικόνα της Μαρίας. Είναι η εικόνα της σαρκώσεως. Η Παρθένος είναι ο τόπος της παρουσίας του Πνεύματος, το Βρέφος είναι ο τόπος της παρουσίας του Λόγου- και οι δύο μαζί αφήνουν να διαφανεί δια μέσω των ανθρωπίνων σχημάτων και μορφών το μυστηριώδες πρόσωπο του Πατέρα.

          Ο Πατέρας, το Πνεύμα και η Θεοτόκος προσφέρουν μυστικά στα πνευματικά ώτα μας το σώμα του Υιού τον Οποίο η Παρθένος φέρει στον κόσμο. Ιησούς ο Θεός που εξ αγάπης δημιουργεί και σώζει.

Πηγή: Δημ. Κουτρουμπή, «Η ΧΑΡΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ»