Η Θεοτόκος, αφού σπαργάνωσε το Βρέφος
της, το απόθεσε μέσα στην πλαϊνή φάτνη που της χρησίμευε για βρεφικό λίκνο. Η
Παρθένος στο θέμα αυτό έμοιασε μ’ όλες
τις φτωχές μητέρες του κόσμου, που δεν έχουν ούτε κούνια για να βάλλουν το
βρέφος τους.
Στη φάτνη,
το παχνί, βάζουν την τροφή των ζώων, τα άχυρα. Η φάτνη είναι τόπος ικανοποιήσεως και ευχαριστήσεως για τα
ζώα. Μόνο που η συγκεκριμένη εκείνη
φάτνη δεν περιείχε πια τροφή για ζώα, άχυρα, αλλά «την τροφήν του παντός
κόσμου», τον Κύριον και Θεόν ημών Ιησούν Χριστόν», τον «άρτον της ζωής».
Εάν ο
Ιησούς ήταν «ο άρτος της ζωής», η Θεοτόκος, ήταν η «άρτος ζωής χωρήσασα». Τα
άχυρα, πάνω στα οποία ξάπλωσε ο Υιός της
συμβόλιζαν τον ρόλο της. Ήταν κι αυτά τύπος της Θεοτόκου.
Τα στάχυα
ωριμάζουν κάτω απ’ τον ήλιο και ετοιμάζουν την βασική τροφή του ανθρώπου. Το
χρυσό σιτάρι, η Θεοτόκος, ωρίμασε και ετοίμαζε «τον κόκκον του σίτου», τον
Κύριο. Το σιτάρι είναι η τροφή των ανθρώπων και τα άχυρα η τροφή των ζώων. Ο
Ιησούς είναι η τροφή των ανθρώπων, αλλά και η Θεοτόκος είναι η χαρά και η
ικανοποίηση όλης της κτίσεως. Η Θεοτόκος, βάζοντας το θείο βρέφος στη φάτνη των
αλόγων ζώων, έδινε σ’ αυτά και τη κτίση ολόκληρη, τον Σωτήρα τους. Εδώ έχουμε
κιόλας μια πρώτη εικονογράφηση του Ευαγγελίου της πίστεως. Ο Υιός και Λόγος του
θεού γεννάται εκ Παρθένου για τη σωτηρία του ανθρώπου και την ανακαίνιση της
κτίσεως.
Η
ενσάρκωση του Θεού είχε δύο στρατηγικούς σκοπούς: Την αποκατάσταση και
αναδημιουργία του ανθρώπου, καθώς και την ανακαίνιση της κτήσεως. Και οι δύο
αυτοί μεγάλοι σκοποί προδιαγράφονται καθαρά από την πρώτη κιόλας στιγμή της
Γεννήσεως του θεανθρώπου.
Πηγή: Θεοφ.
Επισκόπου Ευθυμίου, «Η Πρώτη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου