Οι δάσκαλοι του εγκλήματος

  Όλοι μας είμαστε καθημερινά μάρτυρες της εγκληματικότητας που υπάρχει μέσα την κοινωνία μας. Τα πάσης φύσεως εγκληματικά περιστατικά κατακλύζουν τα δελτία των ειδήσεων και τον τύπο. Όλα δείχνουν, ότι o  τόπος μας, και όχι μόνον, έχασε την αρχοντιά του κι οδηγείται στον ξεπεσμό και την εξαχρείωση.

          Το ερώτημα είναι: Ποιος φταίει γι’ αυτό το κατάντημα; Ποιοι είναι αυτοί οι δάσκαλοι του εγκλήματος;

          Αντί να κατηγορούμε τους νέους για όλη αυτή την ζοφερή κατάσταση, θα πρέπει με αίσθημα ευθύνης, τιμιότητας και γενναιότητας να στραφούμε προς τους  υποκινητές της οργανωμένης φθοράς και εγκληματικότητας του τόπου μας και ιδιαίτερα κατά των νέων μας.

          Βέβαια αυτοί κρύβονται τόσο έντεχνα που δυσκολεύεται κανείς να τους εντοπίσει. Εργάζονται με ένοχη μυστικότητα και μεθοδικότητα και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα που διαθέτει  η εποχή μας, ιδιαίτερα τη σπουδαία ανακάλυψη της τηλεόρασης.

          Για να μην κατηγορηθεί η τηλεόραση για… σεμνοτυφία και αναχρονιστικότητα τα κανάλια συναγωνίζονται, χωρίς κανένα φραγμό, να προβάλλουν ό, τι τροφοδοτεί τα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου. Προβάλλουν σκηνές που προσβάλλουν την αξία και την αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου. Σκηνές και εικόνες βίας, ωμότητας, φόνους, αθλιότητες και κάθε είδους διαστροφές προβάλλονται ως φυσιολογικός τρόπος ζωής, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

          Ακόμη και οι διαφημίσεις, επειδή αποτελούν προσοδοφόρα μέσα εσόδων αφήνοντας τεράστια κέρδη, αμιλλώνται στο να παρουσιάζουν τα κατακάθια και τα σκουπίδια ως σπουδαία παραγωγή. Και φυσικά πρωταγωνιστική θέση έχει ο εξευτελισμός του γυναικείου σώματος το οποίο εμπορεύονται κατά κόρον. Μας έχουν φτάσει στο σημείο να πιστεύουμε, ότι η γυναίκα δεν έχει τίποτε άλλο να προσφέρει πάρα την γυμνότητα και την ξετσιπωσιά, παρά τους φεμινιστικούς αγώνες για τα δικαιώματα της γυναίκας.

          Αυτά όλοι μας τα βλέπουμε. Τα βλέπουν τα παιδιά μας στα σπίτια μας. Διδάσκονται να μην σέβονται τίποτε. Έχουν εμποτισθεί με το πνεύμα του μηδενισμού και της αποιεροποίησης  κάθε ιερού και οσίου. Να ζητούν μόνο την απόλαυση και τις αισθησιακές ικανοποιήσεις. Μαθαίνουν να εξαπατούν, να ληστεύουν, να καταφεύγουν στην πονηρία και να κρύβονται σε κάθε είδους πονηρά στέκια.

Κι εμείς όλοι πληρώνουμε, δηλ. χρηματοδοτούμε τα  μέσα- δασκάλους για να διδάσκουν τα παιδιά μας κάθε μορφή εγκληματικότητας!

Πού πηγαίνει το πράγμα; Δεν υπάρχουν υγιείς και καθαρές φωνές για να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτό το κατάντημα; Δεν νοιώθουμε όλοι υπεύθυνοι που ανεχόμαστε όλα αυτά τα σχολεία του εγκλήματος χωρίς διαμαρτυρία;

Είναι καιρός πλέον να σταματήσει αυτός ο κατήφορος, δηλ. να προβάλλεται από τα Μ. Μ. Ε. όλη αυτή η ακατάλληλη και θανατηφόρα αποφορά της εγκληματικότητας που ντοπάρει καθημερινά τα παιδιά μας.

Οι τηλεοπτικοί δάσκαλοι μπορούν, αν θέλουν βέβαια, να γίνουν δάσκαλοι του καλού. Μπορούν να εκπληρώσουν κάποιο καλύτερο σκοπό, που θ’ αποβλέπει στην ανύψωση και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και της κοινωνίας. 

         

π. γ. στ.