ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ
ΑΓΙΟΥΣ
Από τα πλέον ένδοξα θύματα των αρχαίων
διωγμών του χριστιανισμού είναι οι άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες της Σεβάστειας.
Ήταν συστρατιώτες, κατάγονταν από διάφορα μέρη, συνυπηρετούσαν στην ίδια στρατιωτική
μονάδα και επί πλέον όλοι ήταν χριστιανοί. Μόλις μαθεύτηκε αυτό, ο ηγεμόνας της
περιοχής τους κάλεσε να προσφέρουν θυσία
στους θεούς, εκείνου αρνήθηκαν και με θάρρος ομολόγησαν τη χριστιανική πίστη
τους.
Η άρνησή τους θεωρήθηκε έγκλημα
εσχάτης προδοσίας και καταδικάστηκαν όλοι να ριχτούν γυμνοί στην παγωμένη λίμνη
της Σεβάστειας. Ο Μ. Βασίλειος, στον εγκωμιαστικό λόγο του προς τους άγιους
Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, παρουσιάζει τους αγίους να προτρέπουν ο ένας τον άλλο
στο μαρτύριο με τα εξής λόγια: «Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος».
Ο ηγεμόνας πρόσταξε στην άκρη της λίμνης
να στήσουν ένα θερμό λουτρό, ώστε να γίνεται οδυνηρότερο το μαρτύριο των 40
στρατιωτών. Μόνο ένας δελεάστηκε από το λουτρό και εγκατάλειψε τον αγώνα, δεν
έζησε όμως, γιατί δεν άντεξε τη θέρμη ύστερα από το μεγάλο ψύχος. Τη θέση του
πήρε αμέσως ο δεσμοφύλακας, που είδε στον ουρανό αγγέλους με 40 στεφάνια να
κατεβαίνουν, Το πρωί , τα ξυλιασμένα σώματα των αγίων ρίχτηκαν στη φωτιά.
Ανάμεσά τους και ένα παιδί, που το πρωί
ήταν ακόμη στη ζωή, η μητέρα του όμως, για να μη στερηθεί την ουράνια δόξα, το
παρότρυνε να υπομείνει το τέλος μαζί με τους συστρατιώτες του, όπως και έγινε.
Έτσι, όλοι μαζί, 40 τον αριθμό, μπήκαν στην αιώνια απόλαυση του παραδείσου,
όπως είχαν επιθυμήσει.
«Ορθόδοξη
ΑΛΗΘΕΙΑ», φ. 1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου