ΤΟ Η΄ ΕΩΘΙΝΟΝ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ του πλ. δ΄ Ήχου

 

          Τα της Μαρίας δάκρυα ου μάτην χείνται θερμώς. Ιδού γαρ κατηξίωται και διδασκόντων αγγέλων και της όψεως της σης, ώ Ιησού. Αλλ’ έτι πρόσγεια φρονεί, οία γυνή ασθενής. Διό και αποπέμπεται μη προσψαύσαι σοι Χριστέ, Αλλ’ όμως κήρυξ πέμπεται τοις σοις μαθηταίς, οις ευαγγέλια έφησε την προς την πατρώο κλήροι άνοδοι απαγγέλλουσα. Μεθ’ ης αξίωσον και ημάς της εμφανείας σου, Δέσποτα Κύριε.

          Ερμηνευτική απόδοση

          Τα καυτά δάκρυα της Μαρίας της Μαγδαληνής έξω από τον κενό τάφο του Ιησού Χριστού δεν πήγαν χαμένα, διότι γι’ αυτή την αφοσίωσή της αξιώθηκε να δει και τους αγγέλους που την πληροφόρησαν για την ανάσταση του Χριστού, αλλά και τη δική σου αναστάσιμη εμφάνιση Κύριε, Ιησού.

          Αλλ’ ακόμη η Μαρία, σαν γυναίκα αδύνατη, σκέπτεται, τελείως ανθρώπινα, όπως αντίκρυζε και άκουε τον διδάσκαλο, πριν από το Πάθος και την Ανάσταση, γι’ αυτό και απομακρύνεται για να μη σε εγγίσει, Ιησού Χριστέ. Αλλ’ όμως αμέσως αποστέλλεται σαν αγγελιαφόρος στους μαθητές Σου, προς τους οποίους έφερε ευχάριστες ειδήσεις, απαγγέλλουσα την άνοδο του Χριστού προς την πατρική κληρονομία. Μαζί με τη Μαρία αξίωσε και εμάς δέσποτα Κύριε, να σε αντικρύσουμε μέσα την ένδοξη ανάστασή Σου.

          Σχόλιο πνευματικής οικοδομής

          Ποτέ δεν πάει χαμένη η αφοσίωση και η αγάπη προς τον Ιησού Χριστό. Κι αν κάποτε απορούμε γιατί τάχα, ενώ τρέφουμε τόση αγάπη στο Χριστό, Εκείνος δείχνει πως μας λησμονεί, αυτό σημαίνει, πως ή η αγάπη μας δεν είναι πραγματική ή Εκείνος δεν κρίνει ακόμη πως πρέπει να μας  αμείψει τόσο φανερά γι’ αυτή.

          Εξ άλλου η αγάπη στο Χριστό είναι μια θυσία. Όπως η θυσία των αγίων μαρτύρων, που μέχρι του φρικτού  θανάτου των διεκήρυτταν την αφοσίωσή τους στο Χριστό. Το μεγαλύτερο και συγχρόνως αιώνιο κέρδος της αγάπης μας προς τον Ιησού είναι η κληρονομία της βασιλείας Του. Τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτό το ουράνιο δώρο, που μας χάρισε η θυσία Του και η ανάστασή Του. Και τώρα που δεν μπορούμε να κλαίμε σαν την Μαρία, ας κλαίμε με τα δάκρυα της μετανοίας για όσες πράξεις μας λυπήσαμε το Χριστό, και που είναι τόσο ευπρόσδεκτα δάκρυα ενώπιόν Του.

Γ.