Οι «εκτροπές του οικογενειακού θεσμού»
ή οι αναδυόμενες «εναλλακτικές μορφές οικογένειας» στη σύγχρονη πραγματικότητα
συνιστούν φαινόμενα που αποδεικνύουν την εκκοσμίκευση και τον εκχριστιανισμό
των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών-κοινωνιών και λαών, εν τούτοις, με πλούσιο
χριστιανικό παρελθόν.
Αυτό, εν πολλοίς, ισχύει και για την
ελληνική κοινωνία. Απαιτείται, συνεπώς, προβληματισμός και μελέτη σοβαρή για τη
διαφύλαξη και την προκοπή του ιερού αυτού θεσμού, τον οποίον ορθά ονομάζουμε
και «μικρή Εκκλησία». Άλλωστε, και αυτό που θεωρείται ως «κρίση», μπορεί τελικά, αν το θελήσουμε, να
γίνει ευκαιρία για ανασυγκρότηση. Να σημάνει την κατάρρευση και το τέλος του
παλαιού τρόπου ζωής και την αρχή μιας νέας δημιουργίας εν Χριστώ, της
αναπλάσεως του πεπτωκότος κόσμου.
Ο υλιστικός και μηδενιστικός τρόπος
ζωής, η έκλειψη εκκλησιαστικού ήθους και αληθινής αγάπης, τα νέα εργασιακά και
οικονομικά δεδομένα, οι αλλαγές των ρόλων και άλλοι ενδεχομένως παράγοντες,
αλλοίωσαν και «σμίκρυναν» την οικογένεια. Ο μυστηριακός χαρακτήρας της, η
υπερβατική της αναφορά «εις Χριστόν και την Εκκλησίαν», μοιάζει να ατονεί ή να
μην υφίσταται για πολλούς συνανθρώπους μας. Όλοι αυτοί οι λόγοι, ίσως και
άλλοι, συνετέλεσαν στην εμφάνιση μορφών γάμου και οργάνωσης του οικογενειακού
βίου, οι οποίοι, υπό το φως της χριστιανικής διδασκαλίας, θεωρούνται εκτροπές
της οικογένειας και, κατά τη σύγχρονη εκκοσμικευμένη αντίληψη, εναλλακτικές
μορφές της. Πρόκειται για τον πολιτικό γάμο, τη μονογονεική οικογένεια, την ελεύθερη
συμβίωση και τον λεγόμενο γάμο των ομοφυλοφίλων…
Η αποστολή και η προσφορά της
Εκκλησίας είναι η δημόσια και μετά παρρησίας και προς κάθε κατεύθυνση της
μαρτυρίας της για όλον τον κόσμο, χωρίς διακρίσεις φύλου, ηλικίας, κοινωνικής
θέσεως, εθνότητας ή πίστης, περί του νοήματος της εν Χριστώ ζωής και της
υπερβάσεως της φθοράς και του θανάτου. Περί της δυνάμεως της πίστεως στον
Χριστό. Περί της οικογένειας ως ευλογημένης μορφής κοινωνίας προσώπων, όχι ως
αυτοαναφορικής ενώσεως ατόμων, και η παντοειδής στήριξη και υπεράσπισή της.
Κάθε οικογένεια είναι αληθινά μια «μικρή
εκκλησία» και, επομένως, αποτελεί πρόγευση και δρόμο προς το μυστήριο της
Βασιλείας του Θεού. Ο Χριστός είναι ο Νυμφίος της Εκκλησίας και ο Ίδιος
αναφέρει στην παραβολή του γαμήλιου δείπνου ότι «ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών
ανθρώπω βασιλεί, όστις εποίησεν γάμους τω υιώ αυτού»…Η «κατ’ οίκον» αυτή
εκκλησία υφίσταται στην πληρότητα και
την αυθεντικότητά της ως οργανικό τμήμα της κατά τόπους
Εκκλησίας και όχι ανεξάρτητα από αυτή. Έξω από αυτήν, κινδυνεύει να
μεταβληθεί σε εστία ανάπτυξης ομαδικού εγωισμού και ιδιοτέλειας. Μέσα στην ίδια
προοπτική ενεργείται η ενότητα της χριστιανικής οικογένειας και η ιεράρχηση των
μελών της».
(Αποσπάσματα
από το έντυπο της Ιεράς Συνόδου « ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ». Δεκέμβριος 2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου