Έτρεξε για να σώσει την Ελλάδα

          Το 1946 η Ελλάδα είναι πάμφτωχη και εξαντλημένη και προσπαθεί να κλείσει τις πληγές. Στις 23 όμως του Μαΐου, η ατμόσφαιρα είναι γιορταστική. Ο Παρθενώνας έχει φωταγωγηθεί, πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος, και ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν έλθει στην Αθήνα να υποδεχθούν τον ήρωα που έτρεξε για την Ελλάδα. Δεν πρόκειται για κάποιον απ’ τους πολιτικούς, που τρέχουν σε μαραθώνιους διαβουλεύσεων με ειδικά ναυλωμένες πτήσεις, διαμένοντας σε πολυτελή ξενοδοχεία και σουίτες με έξοδα του Ελληνικού δημοσίου. Αυτός εδώ έτρεξε στον δύσκολο μαραθώνιο της Βοστώνης και για να ταξιδέψει πούλησε τα μισά έπιπλα του σπιτιού του και με το βοήθημα που του έδωσαν από τη δουλειά κατάφερε να αγοράσει «απλό» αεροπορικό εισιτήριο. Δεν  έφθαναν τα χρήματα για «μετ’ επιστροφής».

          Ο Στέλιος Κυριακίδης, γεννημένος στην Πάφο το 1910, υπάλληλος της Ηλεκτρικής εταιρείας στο Χαλάνδρι, πεινασμένος, αδύνατος, απροπόνητος, κατάφερε να τερματίσει πρώτος στον φημισμένο μαραθώνιο της Βοστώνης, στις 20 Απριλίου του 1946, και να κάνει όλη την Αμερική να μιλάει με θαυμασμό για τον «άξιο απόγονό του Φειδιππίδη».

          «Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες απ’ αυτόν τον κοκαλιάρη κι αδύναμο Έλληνα;», ρωτάει ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν τον Αμερικανό πρωταθλητή Κέλι. Απάντηση Κέλι: Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία…». Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη. «Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα, τρόφιμα, χρήματα…;». Απάντηση Κυριακίδη: «Ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα για μένα. Το μόνο που ζητώ, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Ελλήνων που λιμοκτονούν...».

          Γι’ αυτό ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους εκείνη την ημέρα. Για να υποδεχθεί τον ήρωα, που έτρεξε με αυταπάρνηση «για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία…» και έκανε και ένα άλλο μαραθώνιο στη συνέχεια τρέχοντας από πολιτεία σε πολιτεία για να συγκεντρώσει τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες και χρήματα για τα «7 εκατομμύρια Ελλήνων λιμοκτονούσαν».

          Σήμερα ξεχάστηκε ο Κυριακίδης, γιατί τα τελευταία χρόνια τρέχουν άλλοι, για να σώσουν την Ελλάδα! Μόνο, που αυτοί δεν τρέχουν με αυταπάρνηση, δεν φαίνεται να τρέχουν για κάποια «ιδεολογία», γι’ αυτό αντί για θαυμασμό κερδίζουν αποδοκιμασίες!

          Τι να πει κανείς; Τα σχόλια περιττεύουν.