ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΝΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ

του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου

Το βράδυ της 28 Ιουνίου 1978 πήγαμε με την οικογένειά μου στο ναό του αποστόλου Παύλου Πατρών για την νυχτερινή θεία λειτουργία. Μπαίνοντας στο ναό ευχαριστούσα και εδόξαζα με όλη μου την καρδιά τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας, διότι με έσωσε και με ανέστησε από θανατηφόρο αρρώστια. Η λειτουργία ήταν πολύ κατανυκτική. Στο τέλος μίλησε ο μακαριστός αρχιμανδρίτης π.Σωτήριος Δημητρακόπουλος, τον οποίο μέχρι τότε δεν γνώριζα.

Παίρνοντας αφορμή από το υπέροχο αποστολικό ανάγνωσμα, όπου ο απόστολος Παύλος λέει ότι, επειδή είχε υπερβολικές αποκαλύψεις, ο Θεός επέτρεψε να έχει σκώλωπα στην σάρκα για να μην υπερηφανεύεται, έκανε την εξής σημαντική και αξιοπρόσεκτη επισήμανση. Αν, αδελφοί μου, είπε ο π.Σωτήριος, ένας απόστολος Παύλος χρειαζόταν να έχει μία μεγάλη δοκιμασία και θλίψη για να μην υπερηφανεύεται, εμείς τι χρειάζεται να έχουμε; Για αυτό να μην απορούμε, όταν κάποιοι ευλαβείς χριστιανοί έχουν δοκιμασίες και θλίψεις στην ζωή τους. Να μην λέμε, γιατί να υποφέρουν αυτοί οι καλοί άνθρωποι, αλλά να δοξάζουμε το Θεό για όλα τα θλιβερά που επιτρέπει, διότι τα επιτρέπει προς καταρτισμό μας και  προς σωτηρία μας. Ακούγοντας αυτά τα λόγια ευχαρίστησα το Θεό θεωρώντας ότι αυτό το κήρυγμα έγινε για μένα.

Εκείνο τον καιρό άκουγα από τον κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό των Πατρών κάθε Σάββατο απόγευμα ένα μικρό κήρυγμα, που έκαναν εναλλάξ οι τότε ιεροκήρυκες της Μητροπόλεώς μας. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο π.Σωτήριος ο οποίος μιλούσε απλά και οικοδομητικά. Τότε είπα σε έναν φίλο μου που είχε κατά πλάκας σκλήρυνση να ακούει αυτά τα κηρύγματα. Εκείνος με προθυμία τα άκουγε και του άρεσαν ιδιαίτερα τα κηρύγματα του π.Σωτηρίου. Κάποια μέρα τον ρώτησα, αν θέλει να γνωρίσει τον π.Σωτήριο και εκείνος μου απάντησε καταφατικά. Έτσι, στις 2 Ιανουαρίου 1980 είπα στον μακαριστό αρχιμανδρίτη π.Κωνσταντίνο Οικονόμου, που είχε έρθει να με επισκεφτεί, ότι ένας φίλος μου ασθενής θέλει να γνωρίσει τον πατέρα Σωτήριο. Ο π.Κωνσταντίνος προθυμοποιήθηκε να μεταφέρει την επιθυμία του φίλου μου στον πατέρα Σωτήριο, πράγμα που έκανε όταν γύρισε στο σπίτι του. Το βράδυ της ίδιας ημέρας ο π.Σωτήριος με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: «Η παράκληση του ασθενούς είναι διαταγή». Κατόπιν με ρώτησε αν μπορούσε την επομένη ημέρα να έρθει να με πάρει και να πάμε μαζί στο σπίτι του φίλου μου. Πράγματι στις 3 Ιανουαρίου πήγαμε με τον π.Σωτήριο στο σπίτι του φίλου μου του Δημήτρη.

Μετά από αυτήν την επίσκεψη συνδεθήκαμε πνευματικά εγώ και ο φίλος μου με τον π.Σωτήριο, ο οποίος πολλές φορές επισκέφθηκε και τους δυο μας. Μάλιστα, με την χάρη του Χριστού ο Δημήτρης κάποια ευλογημένη ημέρα πήρε την άγια και σωτήρια απόφαση να εξομολογηθεί  στον π.Σωτήριο. Από τότε συνέχισε συχνά και συνειδητά να εξομολογείται και να κοινωνεί μέχρι τις 30 Ιανουαρίου 1983, οπότε έφυγε η εκλεκτή ψυχή του για να πάει στον παράδεισο στην αγκαλιά του Χριστού.

Την πολλή του αγάπη έδειχνε ο π.Σωτήριος και σε άλλους πονεμένους ανθρώπους. Προς δόξαν Θεού θα αναφέρω τρεις ακόμη περιπτώσεις. Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος  τυφλώθηκε, αλλά δεν είχε μυστηριακή ζωή. Με την πάροδο του χρόνου και με την ενέργεια της θείας χάριτος θέλησε να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του. Όταν μου το είπε, επικοινώνησα με τον π.Σωτήριο και εκείνος έσπευσε αμέσως προς σωτηρίαν τού πλανεμένου προβάτου του Χριστού. Μετά πήγαινε συχνά στο σπίτι αυτού του ανθρώπου για να τον εξομολογήσει και για να τον στηρίξει στην δοκιμασία που περνούσε.

Ο π.Σωτήριος επισκεπτόταν έναν ώριμο άνθρωπο που ήταν κατάκοιτος και ζούσε με την ηλικιωμένη χήρα μητέρα του. Η αγάπη του σκέφτηκε πώς να βοηθήσει αυτόν τον πονεμένο άνθρωπο να ωφεληθεί πνευματικά και να περνάει ευχάριστα την ώρα του. Έτσι του χάρισε ένα μαγνητόφωνο και κασέτες με ορθόδοξα κηρύγματα και με χριστιανικά τραγούδια.

Τέλος, συνετέλεσε στην στήριξη και στην σωτηρία ενός πνευματικού του παιδιού ο οποίος αρρώστησε βαριά σε ηλικία 28 ετών. Ήταν παντρεμένος με δύο παιδιά, αλλά με την χάρη του Χριστού σήκωσε αγόγγυστα το μεγάλο σταυρό της αρρώστιας του και μέχρι τελευταίας αναπνοής εξομολογείτο και κοινωνούσε τακτικά.

Ο π.Σωτήριος αγαπούσε πολύ και τους νέους. Για αυτό μέχρι μεγάλης ηλικίας έκανε κατηχητικά μαθήματα σε νέους προσπαθώντας να τους στηρίξει στην ορθόδοξη πίστη και ζωή. Καλούσε στα κατηχητικά και άλλους πνευματικούς ανθρώπους για να διδάξουν με το παράδειγμά τους και με τα λόγια τους τούς νέους. Ένας από αυτούς ήταν ο αείμνηστος εκλεκτός γιατρός Παναγιώτης Πολίτης, ο οποίος μιλούσε στους νέους για την περιφρονημένη από τον κόσμο, αλλά σπουδαία και μεγάλη αρετή της αγνότητας. Οι νέοι αυτοί που παρακολουθούσαν τα κατηχητικά μαθήματα του π.Σωτηρίου είναι σήμερα καλοί οικογενειάρχες, σωστοί επιστήμονες και το σπουδαιότερο ευλαβείς χριστιανοί Ορθόδοξοι και από όσο ξέρω, ένας εξ’ αυτόν έχει γίνει αρχιμανδρίτης.

Ο Θεός να ανταμείψει τον π.Σωτήριο για την πολλή του αγάπη και να μας χαρίζει πολλούς τέτοιους εκλεκτούς κληρικούς.