Η ανυπόφορη δουλεία των παθών

          «Εφ’ όσον καταγινόμαστε μ’ εκείνα τα πράγματα, που είναι ξένα προς τον Θεό, δεν μπορούμε να δεχθούμε μέσα μας την γνώση του Θεού. Γιατί ποιος από εκείνους, που μεριμνούν πολύ δια τα πράγματα του κόσμου και είναι βυθισμένοι στους περισπασμούς της σάρκας, μπορεί να προσέξει τους περί του Θεού λόγους, και να καταστεί ικανός να μελετήσει με ακρίβεια τα ζητήματα αυτά, που είναι τόσο υψηλά;

          Δεν βλέπεις στην παραβολή του σπορέως, ότι ο σπόρος που έπεσε στα αγκάθια καταπνίγεται από αυτά; Αγκάθια δε είναι οι ηδονές της σάρκας και ο πλούτος και η δόξα και οι βιοτικές μέριμνες. Από όλα λοιπόν αυτά είναι ανάγκη να αποξενωθεί εκείνος που επιθυμεί διακαώς να αποκτήσει την γνώση του Θεού. Και αφού σχολάσει από τα πάθη και τις κακίες, τότε θα απολαύσει την τέλεια γνώση του Θεού. Διότι πώς μπορεί να εισέλθει η έννοια του Θεού σε μια ψυχή, που είναι κυριευμένη και ανάστατη από τους διαλογισμούς της πλάνης;». 

 Μέγας Βασίλειος